Miejsce religii w społeczeństwie doby transformacji

Centrum Sztuki Współczesnej
Zamek Ujazdowski
cykl {Transformacje}
Miejsce religii w społeczeństwie doby transformacji

Dyskusja
25/05/2017, 19:00

Miejsce
Sala dyskusyjna z instalacją Julity Wójcik na wystawie „Późna polskość. Formy narodowej tożsamości po 1989 roku”

Przyjmuje się, że w okresie do roku 1989 Kościół był ważnym podmiotem w przestrzeni publicznej, stanowił on ważną platformę artykulacji potrzeb i interesów obywateli. Szczególnie wyraźnie uwidoczniało się to wraz z aktywnością ruchu Solidarność. W okresie stanu wojennego Kościół stał się jednym z miejsc manifestacji artystycznych i kulturalnych Oczywiście jest to powszechnie przyjmowana perspektywa na określenie roli Kościoła w okresie komunizmu. Istotna zmiana następuje wraz z przełomem roku 1989, w tym momencie otwiera się nowa droga do kształtowania relacji między państwem a Kościołem. Relacje te można obiegowo uznać za partnerskie. Jednak czy tak było w istocie? Znane są pozytywne reakcje Kościoła w Polsce w odniesieniu do zachodzących zmian ustrojowych, społecznych i gospodarczych. Jednak nie pozostawały one bez krytycznego oglądu. Niewątpliwie w latach 90 zachodzi widoczna zmiana w religijności Polaków. Jaka, więc wyglądała ta zmiana i czy można ją określić mianem prywatyzacji religii? Innym ważnym polem na jakim toczył się po 1989 roku debata między państwem a Kościołem dotyczyła określenia charakteru państwa, jako w pełni świeckiego, czy też dopuszczającego religię i Kościół jako równoprawnych elementów państwowości. Ta debata niejako toczy się nadal i stanowi punkt zapalny w wielu publicznych dyskusjach. Patrząc na relacje państwo – Kościół należy krytycznie oceniać zaangażowanie przedstawicieli Kościoła, w aktywność polityczną, która rzutuje na jego miejsce w przestrzeni publicznej. Zaproszeni goście zastanawiać się będą czy Kościół przeszedł z pozycji władzy symboli do symboli władzy? Jak kształtowany był transformacyjny establishment społeczny i ekonomiczny i jaką rolę w tym establishmencie odegrali przedstawiciele Kościoła. Podejmą kwestie polaryzacji Kościoła w stosunku do liberalnych i neoliberalnych reform jaka rozpoczęła się w latach 90. Chcielibyśmy wskazać i określić moment w którym rola Kościoła i religii, jako jednej z alternatyw społecznego i politycznego oporu, przeszła na pozycję inkluzyjną.
I czy Kościół nie mógłby na powrót odkryć, że jego społeczna nauka jest tylko socjalizmem z boską twarzą?

Uczestnicy:

dr hab. Piotr Augustyniak
Filozof, eseista i tłumacz, pracuje w Katedrze Filozofii Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Autor książek Inna Boskość (2009), Istnienie jest Bogiem, ja jest grzechem (2013), Homo polacus. Eseje o polskiej duszy (2015), Aporetyczna nieśmiertelność. Esej o Fedonie, śmierci i nowoczesnym podmiocie (2016) oraz przekładu późnośredniowiecznego traktatu Teologia niemiecka (2013).

dr hab. Jan Sowa
Teoretyk i badacz społeczny. Prowadził badania i wykładał na uczelniach w Polsce i za granicą (ostatnio m. in.na Uniwersytecie São Paulo oraz na Uniwersytecie Warszawskim). Autor kilku książek w tym Fantomowe ciało króla (2012) i Inna Rzeczpospolita jest możliwa (2015) oraz wielu artykułów publikowanych w kraju i na świecie. Członek Komitetu Nauk o Kulturze PAN, związany z Wolnym Uniwersytetem Warszawy.

Moderacja
dr Michał Łuczewski
Socjolog, psycholog, dyrektor programowy Centrum Myśli Jana Pawła II, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Autor książek: Odwieczny naród. Polak i katolik w Żmiącej (nagrody im. Stanisława Ossowskiego i im. księdza Józefa Tischnera) i Solidarity Step by Stepi. Stypendysta Fundacji na rzecz Nauki Polskiej i Fundacji Fulbrighta. Redaktor pisma antydyscplinarnego „Stan Rzeczy” i magazynu apokaliptycznego „44/Czterdzieści i cztery”. Ostatnio wyprodukował film Ojciec, syn i przyjaciel.

Kurator programu dyskursywnego
Konrad Schiller

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: wykład inne