DKF: Czym się żywi kino grozy? Religia - "Harry Angel"

Harry Angel (Angel Heart, 1987, Kanada/USA/Wielka Brytania, reż. Alan Parker) [R]

Pomimo przemian współczesnego świata, w zbiorowej świadomości temat „horroru religijnego” postrzegany jest przede wszystkim przez pryzmat chrześcijaństwa. Kiedy w wyszukiwarkę googla wrzuci się hasło „horror religijny” lub „religious horror”, w pierwszej kolejności wyskakują filmy pomyślane w kontekście tradycji chrześcijańskiej z „Dzieckiem Rosemary”, „Egzorcystą” oraz „Omenem” na czele. Niekiedy pojawia się świadomość, że w podobnych kategoriach można interpretować część popularnych horrorów z dalekiego wschodu („Ring”, „Dark Water” itd.), niemniej wciąż wydaje się, że aby film został wpisany do tego gatunku musi poruszać lęki związane z tradycję chrześcijańską.

Z czasów, gdy zaczytywałem się w krótkich notkach recenzentów filmowych Gazety Telewizyjnej GW, pamiętam sugestię, że Alan Parker pragnął w swojej karierze nakręcić możliwie najwięcej różnych filmów gatunkowych, stąd "Harry Angel" pomyślany był jako połączenie filmu noir oraz horroru voodoo. Oczywiście horror voodoo również stworzony został w kontekście tradycji chrześcijańskiej: oto groźne, pierwotne wierzenia stanowią wyzwanie dla Amerykanów (przeważnie mężczyzn) oraz szerzej, pretekst do zderzenia białej amerykańskiej kultury protestantyzmu z "egzotyczną" kulturą rdzennych mieszkańców Ameryk, bądź Afroamerykanów. Parker wykorzystuje fakt, że gatunek ten powstał równolegle do filmu noir i zadaje pytania całkiem współczesne – w jakiej mierze nowoczesna, biała, (post?)chrześcijańska kultura przegląda się w demonizowanych tradycjach „pierwotnych kultów” oraz „pierwotnych kultur”.

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: film