You are using Internet Explorer 8 (or older ...)! Therefore:
- this page will probably be displayed incorrectly,
- it's time to update or change your browser! ;)

The English version of the site has a very limited content.
To fully use waw4free, go to the Polish version.

Krótka historia wszystkiego

Krótka historia wszystkiego

theater
other
📅 Date: 25 November 2017, Saturday

⌚ Start time: 20:00

📌 Place: Warsaw - Śródmieście dist., Nowogrodzka 86/88, Pin Up Studio (show on the map)
[english below]

Krótka historia wszystkiego
Kolektyw Artystyczny Format Zero

Historia inspirowana jest książką amerykanskiego pisarze Billa Brysona pod tytułem A Short Story of Nearly Everything, która w sposób przystępny opisuje pewne naukowe zjawiska. Od momentu wydania, książka ta została sprzedana w 300 000 egzemplarzy. Fakt ten rodzi serię pytań, na temat możliwości zastosowania takiej metody w choreografii. Na przykład: czym mogłaby być krótka historia prac jednego choreografa? Co to znaczy krótka historia? Czy krótka historia jest w stanie cokolwiek opowiedzieć o pracach artysty? A jeżeli tak, to co opowie? Czego się z takiej historii nie dowiemy?

W nawiązaniu do tych pytań powstał performance taneczny. Performance, który jest artystyczną odpowiedzią na prace izraelskiego choreografa Michaela Getmana. W programie zobaczymy solo Am I Michaela Getmana (skomponowane dla Talii Paz) we własnym wykonaniu, a także serię monologów i dialogów tanecznych w wykonaniu Iwony Wojnickiej, Michaela Getmana oraz tancerzy warszawskich. Performance współtworzyć będą także improwizujący muzycy - Piotr Mełech, Tadeusz Sudnik, Rafał Smoliński Wojtek Kurek. Zobaczymy również filmowy kolaż autorstwa Marty Kaweckiej, zmapowany do przestrzeni sceny przez Piotra Cieślika.


Am I \\ Dancer: Talia Paz. Choreografia Michael Getman

Krótkie i osobiste solo dla tancerki Talii Paz. Wszystkie ruchy taneczne są częścią osobistego materiału ruchowego Talii Paz, które wcieliła i wykonywała w ciągu ostatnich 20 lat. Różne formy ekspresji począwszy od Ohada Naharina do charakterystycznego stylu Matza Eka, następnie od Stijn Celis do ekstremalnego języka fizycznego Sharon Eyal są przytaczane przez Talię Paz i poddawane przez nią ponownej ocenie. Dekonstrukcja tekstu słynnej melodii z refrenu "Let Me Dance For You"na fragmenty słów i oddechów, pozwala Talii na przeformułowanie jej umiejętności oraz artystycznej obecności.

Nakreślona linia pomiędzy osobistą fizycznością a tekstem oraz niepewne relacje pomiędzy nimi wyłaniające się na scenie, stanowią wyzwanie dla tancerki, zarówno w wymiarze fizycznym, jak i emocjonalnym. Paradoksalny krajobraz tej pracy oscyluje pomiędzy tragedią i groteską, pomiędzy spojrzeniem a słuchaniem, między powiedzianym i dokonanym, oraz między pragnieniem perfekcji rzemiosła a dążeniem ciała do utraty kształtu i mocy.

* * *

“Talia Paz jest wspaniałym przykładem dojrzałej tancerki, będącej w pełni świadomości swojego ciała, swojego wieku oraz fizycznych możliwości oraz ich ograniczeń. Choreograf, Michael Getman, stworzył z myślą o niej inteligentną pracę solową, która opowiada historię charakteru osoby, tancerki, która przekroczyła czerwoną linię - to znaczy, wiek lat 45. Na scenie widzimy momenty ruchowe z jej codziennej rutyny, w którym ciało jest świadome swojego bólu oraz napięć - odczuwanych przed rozgrzewką. Każdy ruch stawów i kończyn jest pojedynkiem ze sztywnością i oporem mięśni, ścięgien i całości szkieletu. Będąc tancerką wie, że jej ciało potrzebuje być systematycznie i konsekwentnie nagradzane i karane, żeby robić postępy. Getman używa wielu osobistych środków wyrazu Talii Paz oraz wyolbrzymia je. Zachęca ją do głośnego oddychania i ziewania. Wraz z upływem czasu, frazy i ruchy są rozwijane i powtarzane w różnych odmianach. Obserwujemy, w jaki sposób sam ruch rozwija się, a ciało powoli rozgrzewa, podczas kiedy jej ziewanie powoli przeradza się w krzyk. Samobiczowanie mnogością wyrazów. Getman i Talia Paz są w pełni świadomi dwóch paralelnych kanałów komunikacji: rozwijający się ruch oraz wzrastający poziom skargi, wyrażony w wielu różnych odcieniach "krechtz" (w języku jidysz - oznaka bólu) - jako protest przeciwko cenie, którą trzeba zapłacić.

"Trzeźwy i otrzeźwiający taniec, który zawiera rzadką samoświadomość, wspaniały talent i zdrowy humor. "Merav Yudilovitch.


Taniec, choreografia: Michael Getman, Iwona Wojnicka i Goście
Muzyka: Piotr Mełech (klarnet, klarnet basowy), Tadeusz Sudnik (life electronic), Rafał Smoliński (bass), Wojtek Kurek (perkusja).
Kolaż filmowy: Marta Kawecka
Video mapping: Piotr Cieślik

Premiera : 25.11.2017 o godz. 20:00
PIN UP STUDIO ul. Nowogrodzka 84/86 , Warszawa

Partnerzy projektu: Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu Interwencje 2017, Biuro Kultury m.st. Warszawy, Teatr Rampa, Fundacja Scena Współczesna / Teatr Tańca Zawirowania, Ambasada Izraela, Instytut Francuski w Warszawie, Teatr Tańca Nie Tylko Flamenco.

Premiera odbędzie się w ramach projektu Taneczne Konfrontacje Europejskie Zawirowania.

**********

A Short History of Everything
Art Collective Format Zero

The story is inspired by Bill Bryson's book A Short Story of Nearly Everything, which readily describes some of the scientific phenomena. Since its release, the book has been sold in 300,000 copies. This fact raises a series of questions about the possibility of using such a method in choreography. For example: what could be a brief history of one choreographer's work? What is a short story? Is the short story able to tell anything about the artist's work? And if so, what would it say? What do not we learn from such a story?

In connection with these questions, a dance performance was created. Performance, which is an artistic response to the work of Israeli choreographer Michael Getman. In the program we will see Michael Getman's solo Am I (composed for Diana Paz) performed by himself, as well as a series of monologues and dialogues performed by Iwona Wojnicka, Michael Getman and Warsaw dancers. Performance will also be composed by improvising musicians - Piotr Mełech, Tadeusz Sudnik, Rafał Smoliński Wojtek Kurek. We will also see a film collage by Marta Kawecka, mapped to the scene by Piotr Cieślik.


Am I \\ Dancer: Talia Paz. Choreography of Michael Getman

A short and personal creation for the Dancer Talia Paz. The dance movements
are all part of Talia Paz’s personal movement material she embodied and performed in the last 20 years. Various forms of expression stretched from Ohad Naharin to Matz Ek’s significant style, from Stijn Celis to Sharon Eyal’s
extreme body language, are being re-visited and examined by Talia Paz. Deconstructing the text of the famous tune from the chorus line ‘Let Me Dance
For You‘ into fragments of words and breathes, allows Talia to reformulate her
artistic presence and skills.

Straddling the line between personal physicality to spoken text and the
uncertain relations evolving on stage between these, triggers Talia Paz to
challenge her current physical and emotional state. A paradoxical landscape is
created, shifting between the tragic and the comic, between the gaze and the
hearing, between the said and the done and between the body’s desire to master the craft and to lose power and form.

* * *
“Talia Paz is a wonderful example of a mature dancer who is completely aware of her body, her age, her physical abilities and their limitations.

Choreographer, Michael Getman, crafted especially for her, an intelligent solo piece that tells the story of a character, a dancer who crossed the red line - that is, the age of 45. on stage she offers moments from her daily routine in which the body is aware of its pains and strains - before it warms up.

Every movement of the joints and limbs is a battle against rigidity and resistance of the muscles, tendons and the skeleton as a whole. As a dancer, she knows, that her body needs to be systematically and consistently appeased and indulged until it tempers.
Getman used a lot of Talia Paz’s personal idiosyncratic expressions and exaggerates them. He encourage her to breath loudly, and moan. As time goes by, she repeats the same phrases and fragmented movements that she dealt with, in various ways over and over. We witness how the movement itself is improving, the body slowly defrosts, while her moans had long assumed their right to shout. A self- flagellation of sorts.

Getman, and Talia Paz under his guidance, are well aware of the two parallel channels: The movement enhancement and in parallel, the increasing level of complaints, expressed in many different shades of “krechtz” (the Yiddish word for fuss or grunt in pain), as a protest against the price she has to pay.

"A sober and sobering dance, which incorporates a rare self-consciousness, a wonderful talent and a healthy humour.” Merav Yudilovitch.


Dance, choreography: Michael Getman, Iwona Wojnicka and Guests
A group of Warsaw dancers:
Music: Piotr Mełech (clarinet, bass clarinet), Tadeusz Sudnik (life electronic) Rafał Smolinski (bass), Wojtek Kurek (drums).
Movie collage: Marta Kawecka
Video mapping: Piotr Cieślik