Bachantki | projekcja opery Hansa Wernera Henzego w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego

Projekcja inscenizacji operowej z wprowadzeniem muzykolożki, Katarzyny Naliwajek.

Bachantki (1966) – opera Hansa Wernera Henzego – to epicentrum namiętności i konfliktów pomiędzy człowiekiem a bogiem, między potrzebami zbiorowości a przemocą stosowaną wobec niej przez władzę, między samotnością a pragnieniem dotyku. Arogancja i skrajna pycha władzy niesłuchającej mądrości i doświadczenia, zasklepionej w wyższościowych konstruktach tożsamościowych (na przykład pogardliwej „królowej matki” czy domniemanej „męskości” władcy), zostaje całkowicie obnażona i okrutnie wykpiona, a jej reprezentanci i reprezentantki podlegają ostatecznemu upokorzeniu i anihilacji.

Już w prologu do opery gniewny Dionizos zapowiada (słowami napisanymi przez samego kompozytora), iż za brak poszanowania tradycji i uznania kultu jego matki Semele, król Penteusz i jego ród musi odebrać stosowną lekcję. Boga więzić nie wolno! – brzmi jego ostrzegający krzyk. Władza, wraz ze swoim systemem skrajnych represji wobec wyznawców i wyznawczyń Dionizosa, okazuje się bezradna wobec sił napędzanych żywotną boską energią. Tortury nie uciszą menadyjskich bębnów, a taniec i rytuał będą się rozgrywać poza murami miasta, które zresztą – jako symbol złej władzy – ulegnie całkowitemu zniszczeniu. Ten wywrotowy charakter Bachantek Eurypidesa rozbrzmiewał z całą mocą w momencie premiery podczas Salzburger Festspiele – festiwalu tworzącego historię opery dwudziestowiecznej, który zamówił to dzieło u Henzego w roku 1963 – dwadzieścia lat po zakończeniu wojny i w przeddzień rewolt roku 1968.

Muzyka: Hans Werner Henze
Libretto: W. H. Auden i Chester Kallman na podstawie Bachantek Eurypidesa
Dyrygent: Kent Nagano
Reżyseria: Krzysztof Warlikowski
Scenografia, kostiumy: Małgorzata Szczęśniak
Reżyseria światła: Felice Ross
Wideo: Denis Guéguin

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Mokotów lub w kategoriach: koncert teatr