Zbyszko Siemaszko. Fotograf Warszawy

Zbyszko Siemaszko. Fotograf Warszawy

„Zbyszko Siemaszko. Fotograf Warszawy” to nowa wystawa Domu Spotkań z Historią, prezentująca blisko 200 zdjęć z imponującego artystycznego dorobku fotografa, na której zobaczymy Warszawę Zbyszka Siemaszki z lat 50. i 60. Twórca fotografował ją dniem i nocą, eksperymentował z perspektywą, szukał ciekawych ujęć. Pokazywał stolicę jak dynamiczną, nowoczesną metropolię, rozświetloną neonami. Dokumentował jej odbudowę, fotografował nową architekturę i odnowione zabytki, ruchliwe centrum miasta i Pragę, osiedla mieszkaniowe i plaże nad Wisłą. Starannie planował kadr, atmosferę i estetykę zdjęcia, ale też łapał na gorąco uliczne scenki i z bliska przyglądał się przechodniom. Jako fotoreporter tygodnika „Stolica” realizował różne tematy, pokazując życie codzienne w realiach PRL-u. Był artystą miejskiej fotografii dokumentalnej. Na wystawie będzie można zobaczyć nie tylko jego fotografie i 28 okładek Tygodnika „Stolica” ze zdjęciami Siemaszki, ale także oryginalne aparaty fotograficzne twórcy.

Prezentowane na ekspozycji fotografie pochodzą głównie z lat 1950–1960. Wyboru zdjęć z bogatego archiwum autora dokonali kuratorzy, Katarzyna Madoń-Mitzner i Krzysztof Wójcik.

Katarzyna Mitzner podkreśla: ”Zbyszko Siemaszko uważał się za dokumentalistę, ale konsekwentnie kreował subiektywną, artystyczną wizję stolicy. Jego fotografie niosą pewien przekaz propagandowy, a jednocześnie ich autor unikał pokazywania wizualnych znaków PRL-owskiej propagandy. Tworzył uniwersalne, „czyste” obrazy miasta, z naszej perspektywy uderzająco czyste, także dlatego, że ówczesnej Warszawy nie zaśmiecały reklamy. Łączył przedwojenny warsztat i estetykę fotografii architektury (tu jego mistrzami byli Czesław Olszewski oraz Edmund Kupiecki) ze swoją wizją miasta jako żywego organizmu, wykorzystując motyw ruchu miejskiego i przechodniów do zdynamizowania fotografowanych przestrzeni. Jednocześnie jako niestrudzony fotoreporter „Stolicy” codziennie wychodził w teren, łapał na gorąco scenki uliczne i osiedlowe, dokumentował oficjalne wydarzenia, zaglądał do wnętrz, nie bał się pokazywania powojennych kontrastów, fotografował ludzi. Patrząc na jego dorobek, czuje się, że ta praca była także przygodą, a imponującemu warsztatowi towarzyszyły emocje.”

Zdjęcia Zbyszka Siemaszki należały do najczęściej publikowanych w tygodniku „Stolica”; ma na koncie imponującą liczbę zdjęć okładkowych w „Stolicy” (222 okładki!). Fotograf współtworzył także redakcję ilustrowanego magazynu „Perspektywy”, w której w latach 80. Pracował z Krzysztofem Wójcikiem: „Zbyszko Siemaszko miał szczęście do Warszawy, a Warszawa do niego. Fotografował ją pięknie, komponując kadry, używał aparatów wielkoformatowych i statywów. A Warszawa, zmieniając się, wciąż dostarczała mu nowych tematów i wyzwań.”

To już drugie spotkanie z twórczością Zbyszka Siemaszki w Domu spotkań z Historią. W 2016 roku zaprosiliśmy do obejrzenia wystawy plenerowej zdjęć Siemaszki, zatytułowanej „Sen o Mieście”. Wydaliśmy także towarzyszący wystawie album, prezentujący artystyczne fotografie architektury i przestrzeni miejskiej Zbyszka Siemaszki.

Po ośmiu latach wystawą „Zbyszko Siemaszko. Fotograf Warszawy” wracamy do twórczości tego niezwykłego artysty. Nowej ekspozycji prac Siemaszki w Domu Spotkań z Historią towarzyszy premiera wydanego przez DSH albumu zatytułowanego „Zbyszko Siemaszko. Fotograf Warszawy” ze wstępami kuratorów wystawy, Katarzyny Madoń-Mitzner i Krzysztofa Wójcika oraz autorskimi opracowaniami opisów zdjęć, varsavianisty Jerzego S. Majewskiego.

ALBUMY DSH Z FOTOGRAFIAMI ZBYSZKA SIEMASZKI
Album „Sen o Mieście” dostępny jest stacjonarnie w Warszawie w Księgarni XX wieku Domu Spotkań z Historią (ul. Karowa 20) oraz online na stronie księgarni: ksiegarani.dsh.waw.pl. Premiera najnowszej publikacji DSH „Zbyszko Siemaszko. Fotograf Warszawy” zaplanowana jest na 6 marca 2024 r. Książka będzie do kupienia w Księgarni DSH.

ZBYSZKO SIEMASZKO urodził się w 30 sierpnia 1925 roku w Wilnie. Jego ojcem był znany fotograf Leonard Siemaszko, który wraz z żoną Tatianą prowadził atelier fotograficzne, a później także sklep z aparatami. Leonard pracował również jako fotoreporter, m.in. dla „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, oraz portretował Józefa Piłsudskiego. Zbyszko i dwaj jego starsi bracia – Leonard i Henryk – od dziecka przyuczali się do zawodu.
W czasie II wojny Siemaszko, jako 19-latek, wstąpił do 3. Wileńskiej Brygady AK (pseudonim „Swojak”). Dokumentował życie partyzantów – wykonał wówczas kilkaset zdjęć. Ciężko ranny w czasie jednej z akcji, trafił do niemieckiej niewoli, skąd został odbity. W 1945 roku wraz z rodziną opuścił Kresy. W Katowicach Siemaszkowie znów prowadzili zakład fotograficzny. Zbyszko zrobił tam maturę i podjął pracę fotoreportera w tygodniku „Odra”. W 1948 roku przenieśli się do Warszawy. Rodzice otworzyli przy placu Narutowicza kolejny zakład fotograficzny. Zbyszko studiował w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, ale wkrótce zatrudnił się w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym, gdzie prowadził pracownię dokumentacji fotograficznej. Odtąd całe swoje życie związał z Warszawą i z fotografowaniem. Jego mentorem był wybitny fotograf architektury Edmund Kupiecki. To on wprowadził go w 1951 roku do Związku Polskich Artystów Fotografików. W latach 1951–1963 Siemaszko systematycznie dokumentował odbudowę miasta dla Państwowego Przedsiębiorstwa Konserwacji Architektury Monumentalnej. W 1953 roku dołączył do zespołu tygodnika „Stolica”; jego zdjęcia należały do najczęściej publikowanych – był autorem okładek do 222 numerów. Wydał też m.in. dwa autorskie albumy o Warszawie (1964 i 1968). Od 1969 do 1990 roku pracował jako fotoreporter tygodnika „Perspektywy” i realizował swoje projekty autorskie. Jeździł po Polsce i latał nad Polską. Zrobił m.in. tysiące zdjęć lotniczych miast i miasteczek na zlecenie Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków.
Zmarł w 2015 roku.
Zawsze fotografował w terenie, nie interesowała go praca w atelier. Zakład „Fotografia Siemaszkowie” przejął po Leonardzie jego wnuk Maciej, a obecnie prowadzą go prawnuk, Filip Siemaszko z żoną Anną. Kolekcja w sumie kilkunastu tysięcy zdigitalizowanych fotografii Zbyszka Siemaszki znajduje się w Narodowym Archiwum Cyfrowym oraz w Polskiej Agencji Fotografów FORUM. Wciąż opracowywane i udostępniane są nowe jego zdjęcia.

Wystawa czynna od 8 marca do 8 września 2024 roku.
Zapraszamy od wtorku do piątku w godzinach 10:00–20:00 oraz w sobotę i niedzielę w godzinach 12:00–20:00.
Wstęp wolny!

---
𝟕 𝐦𝐚𝐫𝐜𝐚 𝐛𝐫. 𝐨 𝐠𝐨𝐝𝐳𝐢𝐧𝐢𝐞 𝟏𝟖:𝟎𝟎 𝐳𝐚𝐩𝐫𝐚𝐬𝐳𝐚𝐦𝐲 𝐧𝐚 𝐰𝐞𝐫𝐧𝐢𝐬𝐚ż 𝐰𝐲𝐬𝐭𝐚𝐰𝐲 𝐨𝐫𝐚𝐳 𝐰𝐲𝐣ą𝐭𝐤𝐨𝐰𝐲 𝐤𝐨𝐧𝐜𝐞𝐫𝐭 𝐊𝐰𝐚𝐫𝐭𝐞𝐭𝐮 𝐉𝐚𝐳𝐳𝐨𝐰𝐞𝐠𝐨 𝐉𝐚𝐧𝐚 𝐄𝐦𝐢𝐥𝐚 𝐌ł𝐲𝐧𝐚𝐫𝐬𝐤𝐢𝐞𝐠𝐨.
Więcej >> link

---
ZBYSZKO SIEMASZKO. FOTOGRAF WARSZAWY
kuratorzy: Katarzyna Madoń-Mitzner, Krzysztof Wójcik
koordynacja projektu i produkcja wystawy: Julia Libera, Olga Pigłowska
współpraca produkcyjna: Agnieszka Sural
projekt graficzny: Kotbury
varsavianistyczne opracowanie opisów zdjęć: Jerzy S. Majewski
redakcja: Małgorzata Purzyńska, Katarzyna Madoń-Mitzner
tłumaczenie: Krzysztof Ścibiorski
korekta: Anna Kaniewska (polski), Christopher Smith (angielski)
przygotowanie zdjęć do druku: Tomasz Kubaczyk
realizacja projektu wystawy: Willow Service Mateusz Wierzbicki
druk: Paweł Ciepielewski Druk Wielkoformatowy
Fotografie pochodzą ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego oraz Polskiej Agencji Fotografów FORUM.
organizator: Dom Spotkań z Historią
partnerzy wystawy: Narodowe Archiwum Cyfrowe, Polska Agencja Fotografów „Forum”, Dwumiesięcznik „Stolica”