Historia rzemiosła warszawskiego – prelekcja w Czytelni Naukowej

Od najwcześniejszych lat istnienia miasta pracowali w nim rzemieślnicy różnych specjalności. Większość z nich zaspokajała podstawowe potrzeby mieszkańców. Najliczniejszą grupę stanowiły warsztaty skórzane, sukiennicze, krawieckie, szewskie, kuśnierskie, rzeźnickie, piwowarskie, które już w XIV i XV wieku zrzeszone były w organizacjach cechowych. Stara Warszawa słynęła z wyrobów złotniczych, konwisarskich (naczynia cynowe, dzwony) i kotlarskich, zaś Nowa Warszawa – garncarskich, zduńskich i strycharskich (cegły, kafle, dachówki). W XVI wieku miasto było ważnym ośrodkiem rzemiosł artystycznych. Rozwój rzemiosła pobudziło znacznie nadanie Warszawie rangi stolicy. Powstały wtedy między innymi pierwsze oficyny drukarskie. W drugiej połowie XVIII wieku, w wyniku ogólnego ożywienia gospodarczego kraju, Warszawa stała się największym miastem i największym ośrodkiem produkcyjnym Rzeczypospolitej. Działało wtedy około 5 tysięcy warsztatów rzemieślniczych.
Niektóre spośród nadal istniejących najstarszych warszawskich pracowni rzemieślniczych mają długą, sięgającą połowy XIX wieku, historię. Są to w większości firmy rodzinne, w których zawód przekazywany jest z pokolenia na pokolenie. Trudno uwierzyć, że potrafiły przetrwać w Warszawie zburzonej w czasie wojny, a potem brutalnie znacjonalizowanej. A jednak do dziś, w ocalonych starych kamienicach Śródmieścia i Pragi, szyje się ubrania i buty, wyrabia kapelusze, torebki, gorsety, szczotki, gipsowe stiuki, mosiężne lampy czy intarsjowane meble. Rzemieślnicze pracownie, jak relikty dawno zapomnianej cywilizacji, trwają na przekór i wbrew napierającym zmianom.
Spotkanie prowadzą Paweł Łoś i Monika Demczyńska ze Stowarzyszenia Przewodników Turystycznych „Złota Kaczka", w ramach projektu „Warszawa też jest seniorką 2015”, współfinansowanego przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy.

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Targówek lub w kategoriach: wykład