Archifantazje. Wystawa Mieszka Gorlińskiego-Sobusiaka

Od początku dziejów punktem odniesienia dla ludzkiej sztuki była natura. Natura, która oferuje niezliczoną ilość kształtów i barw, będąca nieskończonym zasobem obrazów. Tak naprawdę gdzie nie spojrzeć, otaczają nas rośliny o skomplikowanych, wymyślnych kształtach, zwierzęta o wzorzystym umaszczeniu, ptaki, których pióra iskrzą się kolorami tęczy. A każde pióro inne, każde wyjątkowe, każde samo w sobie jest dziełem sztuki. A piór miliony na całym świecie, tak samo jak liści, kwiatów, ludzkich dłoni, czy wreszcie płatków śniegu - niezwykłych wzorzystych struktur, sześciokątnych gwiazd, przypominających ornamenty pokrywające ściany meczetów. A to tylko elementy większych całości: roślin i zwierząt, które z kolei są elementami jeszcze większych całości: meandrujących rzek czy migrujących stad. Niezmierzone, zmieniające się jak w kalejdoskopie bogactwo, jakie cechuje świat natury, jest najcenniejszym wyrazem życia, które tryska z każdego zakątka planety.
Współczesna architektura nie potrafi tego docenić.

Współczesna architektura, powołując się na wątpliwe wartości "elegancji" i "czystości" dąży do obdarcia świata z jakiegokolwiek detalu, wzornictwa czy barwy. Jej ideałem jest sztuczny kamień - beton w odcieniach szarości. W miejscu bujnego, wielorakiego życia, współczesna architektura stawia monolit. Nasze miasta i domy stają się coraz bardziej nijakie, wyprane z kolorów, obdarte z dekoracji - jednej z podstawowych form wyrazu artystycznego człowieka. Coraz rzadziej jest na czym zawiesić oko, czymkolwiek się zachwycić, przez co jedynym ratunkiem dla zmysłów pozostaje zieleń.

Prezentowane prace zacząłem tworzyć trzy lata temu w celu wyrwania się z dominującego, minimalistycznego paradygmatu prostoty. Korzystając z dorobku form, jakie oferuje nam historia architektury, zacząłem rysować budynki inspirując się bogactwem różnorodności, jakie można zaobserwować w świecie natury. Każda praca jest swego rodzaju ćwiczeniem: z proporcji, z samopodobieństwa, z używania koloru czy z przenoszenia form naturalnych na architekturę. Żadna z nich nie jest jednak kompletnym dziełem, lecz każda bada różne aspekty celu - architektury powracającej do naturalnego bogactwa i ludzkiej potrzeby kreatywnej ekspresji.

Artysta o sobie:
Architektura weszła w krąg moich zainteresowań już w gimnazjum. W liceum zacząłem tworzyć swoje pierwsze projekty. Aktualnie jestem studentem trzeciego roku na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Duży wpływ miała na mnie estetyka steampunku oraz fantastyczne światy z filmów studia Ghibli. Obecnie jestem związany z ruchem Architektonicznej Rewolty, a najbardziej inspiruje mnie dawna architektura środkowych Indii.
Wszystkie moje prace, zarówno pokazane na tej wystawie jak i te, które nie mogły się tu znaleźć, można zobaczyć na moim profilu na instagramie >> archi.fantazje.

Wernisaż odbędzie się w sobotę, 8 lutego o godzinie 19:00. Wystawę będzie można oglądać w godzinach otwarcia domku do dnia 1 marca.

Na Jazdowie obowiązuje zakaz wjazdu samochodów. Przybywajcie do Otwartej Pracowni pieszo, rowerem lub komunikacją miejską (auta bez identyfikatorów mogą zostać odholowane przez Straż Miejską pomimo opłaconego parkowania).

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: wystawa