Mech. Wystawa Agnieszki Rożnowskiej

Agnieszka Rożnowska „Mech”
Wernisaż: 28.02 /piątek / 18:00
Wystawa czynna do 30.03 / 15:00-19:00 oraz w trakcie odbywających się wydarzeń.

Kolejna odsłona twórczości Agnieszki Rożnowskiej opowiada o relacji człowieka z naturą. W nawiązaniu do tytułu nowego cyklu fotografii i video-artów wystawa została spięta klamrą „Mech”.

Mech to roślina delikatna, ale zarazem mięsista, wilgotna i zawsze zielona. Przez swoją miękkość – niezwykle zmysłowa. W uśpionym zimowym lesie tylko mech ukazuje symptomy życia, koi oko zmęczone szarą porą jesienno-zimowej gamy barwnej. Tej drobnej roślinie, od wieków w różnych kulturach, przypisywano niezwykłą moc sprawczą i bogatą symbolikę.
W tradycji chrześcijańskiej mech symbolizował pokorę i cichość. Stanowiąc zieloną otulinę skał i drzew, swoim niepozornym pięknem przypominał wiernym o skromności i wierze.

W średniowieczu mnisi wykorzystywali mech do tworzenia dekoracji w klasztorach, podkreślając tym samym związek człowieka z przyrodą i boskim stworzeniem. W kulturze celtyckiej mech uważany był za roślinę magiczną, pełną tajemniczych właściwości. Druidzi używali mchu w rytuałach, wierząc, że posiada moc ochrony i uzdrawiania. Mech, rosnący w cieniu starych drzew, był postrzegany jako łącznik między światem ludzi i duchów.

W kulturze japońskiej mech był ceniony za swoje walory estetyczne i duchowe. Przeniknął głęboko do codziennego życia Japończyków stając się niezbędnym elementem krajobrazu japońskich ogrodów. Kojarzony z kategorią estetyczną wabi-sabi, ucieleśniał piękno odnajdywanego w prostocie i niedoskonałości. W wielu krajach uznawany za chwast, w Japonii chwalony za skromną urodę, odporność, a nawet cierpliwość (powolny wzrost) oraz niezależność. Symbolizował wieczność i harmonię.

Wierzono, że przynosi spokój i wprowadza w stan medytacji, pomagając zbliżyć się do natury i odnaleźć wewnętrzną równowagę.
Wystawę w Galerii Żoliborskiego Domu Kultury budują prace (fotografie i video) z nowego cyklu zatytułowanego „Mech”. Cykl ten, podobnie do całej twórczości Rożnowskiej, wpisuje się w jej zainteresowania dialogiem z tradycją dalekowschodnią i europejską. Dotychczasowe serie, przeważnie odnosiły się do ubioru jako pamięci ciała. Tym razem jednak nie ubiór stał się główną inspiracją autorki, a mech. Choć i on tworząc otulinę kamieni, skał, drzew, może być postrzegany jako rodzaj „odzienia” natury.
Autorka podejmuje w nim rozważania na temat relacji człowieka z otoczeniem, potrzeby bliskości i powrotu do natury, z której wyszliśmy, i której częścią pozostajemy. Wystawę dopełniają prace z wcześniejszych cykli m.in. „Gorsety” (2019-2022). Tworzą je układane w passygrafie, zdekonstruowane formy gorsetów znaczone sypkim, srebrzystym grafitem na surowym podłożu z tektury. Artystka aranżuje także swoisty warsztat-laboratorium eksponując zarówno matryce jak i gotowe grafiki. Prace oddziałują multisensorycznie, a kluczem do ich odczytywania jest dotyk.

Maria Janion pisze, że jesteśmy bytami nie całkiem od innych odłączonymi. Niby oddzielni, a jednak zdani na nieustanne szukanie kontaktu i podtrzymywanie bliskości. Dotknięcie potwierdza naszą odrębność, by w tym samym geście jej zaprzeczyć.
Agnieszka Rożnowska znana jest z twórczości zamykanej w cyklach odnoszących się do przemijania i motywu ubioru jako znaku człowieka. Ubiór w jej twórczości funkcjonuje jako pamięć ciała (w odniesieniu do znaczenia i formy gorsetu, marynarki, ale też mchu) oraz relacji międzyludzkich i międzygatunkowych. Traktowany jest jako bardzo osobisty i zarazem symboliczny.

W cyklu fotografii, tym razem mech stanowi otulinę dla bezbronnego, nagiego ciała poszukującego bezpieczeństwa w naturze, z którą pozostaje w kontraście, ale też bliskości i swoistej symbiozie. Fragmenty mchu uważnie oglądane i dotykowo badane przez małą dziewczynkę, w video-arcie stają się sposobem na odkrywanie i poznawanie przez nią świata.

Autorka mówi: Jesteśmy w ciągłym procesie stawania się, bycia w świecie, w którym to właśnie natura pozwala poprzez dotyk i doświadczenia taktylne wznieść się ponad sprawy przyziemne…
Prezentowane są zapisy powstałe w różnych mediach, technikach i formatach – od grafiki warsztatowej (m.in. monotypia, akwaforta, akwatinta, odprysk oraz ich matryce), przez rysunek, obiekty, fotografie, film, wideo arty, po performance.
Kuratorka wystawy: Magdalena Durda

Agnieszka Rożnowska to niezależna artystka sztuk wizualnych, graficzka, pedagog, profesor ASP, założycielka Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Mody. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa Grafiki i Rzeźby. Zrealizowała szereg wystaw indywidualnych i zbiorowych, w tym międzynarodowych. Współpracowała ze studiem Animagie w Paryżu, prowadziła liczne warsztaty artystyczne dla różnych grup wiekowych w Polsce, Francji, Hiszpanii i Japonii. W latach 2002-2009 związana była z Instytutem Wzornictwa koszalińskiej Politechniki. Od 2010 r. prowadzi Pracownię Rysunku w Katedrze Mody na Wydziale Wzornictwa warszawskiej ASP. Współpracuje również z Instytutem Edukacji Artystycznej APS w Warszawie.

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Żoliborz lub w kategoriach: wystawa