Czy byłabym poetką, gdybym widziała?

Wielu postrzegało ją jako „tę od Mirona Białoszewskiego”, przyjaciółkę i opiekunkę wielkiego artysty, widzianą poprzez postać z filmu Andrzeja Barańskiego „Parę osób, mały czas”, z nagrodzoną kreacją Krystyny Jandy. A przecież stanowiła odrębną indywidualność artystyczną, mówiącą swoim własnym wyrazistym głosem, chociaż przez wiele lat niesłyszalnym.

A był to głos kobiety artystki, o złożonej polsko-żydowskiej przeszłości, której życie przecięły tragicznie najpierw wojna, a potem choroba i utrata wzroku. Kim była naprawdę Jadwiga Stańczakowa, ociemniała poetka i pisarka, joginka i warszawianka od urodzenia, kochająca muzykę i wodę, w której czuła się naprawdę wolna? Dlaczego właśnie teraz jest Jej czas, czas na wyjście z cienia i czytanie od nowa jej wierszy i prozy? Odpowiedzi na te pytania będziemy szukali w rozmowie z Justyną Sobolewską, wnuczką Jadwigi Stańczakowej i autorką książki „Jadwiga. Opowieść o Stańczakowej”.

Rozmowę z Justyna Sobolewska poprowadzi Elżbieta Szymańska

dostępność: pętla indukcyjna, tłumaczenie na PJM