Syria: Pierwsze dni po Assadzie - opowieść fotograficzna z kraju zamkniętego przez ponad dekadę

❗ Wstęp na wydarzenie możliwy po zakupie kuponu Południka. Przy wejściu otrzymasz kupon o wartości 15 zł, który możesz wymienić na dowolny napój w barze. ❗

12 grudnia 2024 roku.
Około 6:30 rano docieramy do granicy syryjsko-libańskiej.

Posterunki graniczne po stronie syryjskiej są opuszczone. Zostały porzucone przez funkcjonariuszy starej władzy zaledwie kilka dni wcześniej a na ich miejsce nie pojawił się jeszcze nikt nowy.
Wchodzimy więc bez żadnych pieczątek w paszporcie, witani jedynie przez grupę taksówkarzy oferujących podwózkę do Damaszku za 60 dolarów.
W drodze mijamy krajobrazy, które wywołują niepokój – opuszczone posterunki, splądrowane sklepy, spalone samochody, gdzieniegdzie porzucony sprzęt wojskowy. A jednak pośród tych śladów chaosu panuje dziwny spokój. Cisza – jakby burza już przeszła. Mijamy mniejsze, przygraniczne miejscowości, ale trudno dostrzec choćby jedną żywą duszę. Brak ruchu, brak głosów. Tylko my i to, co zostało po tym, co wydarzyło się tu kilka dni wcześniej.

W końcu docieramy do pierwszego punktu kontrolnego obsadzonego przez rebeliantów – to oni teraz sprawują tu władzę.
Grupa brodatych mężczyzn ubranych w moro – nie są to mundury, lecz indywidualnie dobrane zestawy ubrań taktycznych. Jedni wyposażeni są lepiej, inni sprawiają wrażenie improwizujących z tym, co udało im się zdobyć. W rękach trzymają różne wersje karabinów AK-47: od starych, wysłużonych modeli po nowsze egzemplarze; niektórzy mają bagnety, inni skrócone kolby, latarki taktyczne, i tym podobne.
Nie wiemy, jak zareagują na naszą obecność. Czy pozwolą przejechać? Sprawdzą bagaże? Zawrócą nas? A może zatrzymają? Niepokój zamienia się w lęk.
Kierowca zatrzymuje się i zaczyna rozmowę z jednym z rebeliantów. Pozostali przyglądają się nam przez szyby. Sprawdzają pobieżnie bagażnik, ale nie zaglądają do naszych plecaków.

W pewnym momencie mój wzrok spotyka się ze spojrzeniem jednego z nich. Surowe rysy jego twarzy wywołują wrażenie grozy. Serce zaczyna bić szybciej. Zdobywam się jedynie na lekki uśmiech i powitalne kiwnięcie głową. Mężczyzna odpowiada szerokim uśmiechem, kładzie dłoń na piersi i mówi coś w przyjaznym tonie. Dopiero później dowiem się, że było to „zapraszam" – to szczególne „zapraszam", jakie mówi się gościom, witając ich we własnym domu.
Po chwili ruszamy dalej, zostawiając rebeliantów za sobą. Kierunek: Damaszek.

Spotkanie to przybliży pierwsze dni i tygodnie po obaleniu władzy: chwile kolektywnej euforii, radości i nadziei, ale też niepewności związanej z nową rzeczywistością. To także opowieść o codziennym życiu mieszkańców Damaszku, o konsekwencjach zbrodni reżimu i o zrujnowanych miastach. Spotkanie ze społeczeństwem, które przez ponad dekadę żyło w cieniu przemocy, głodu i strachu.

W skrócie: opowieść fotograficzna z Syrii po latach walki i izolacji

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: slajdowisko