Korzystasz z Internet Explorera 8 (lub starszego...)! W związku z tym: - ta strona będzie prawdopodobnie wyświetlać się nieprawidłowo, - najwyższy czas na aktualizację lub zmianę przeglądarki! ;)
reklama
reklama
Cztery eseje o sztuce - Esej II: Linie kobiecości. Jak różnica płciowa przekształciła literaturę i filozofię?
Fundacja na Rzecz Myślenia im. Barbary Skargi i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zapraszają na drugie spotkanie z cyklu „Cztery eseje o sztuce” Esej II: „Linie kobiecości. Jak różnica płciowa przekształciła literaturę i filozofię?” Joanny Bednarek
Czy płeć autorki albo autora ma znaczenie dla tekstu? Odpowiedź na to pytanie wbrew pozorom nie zakłada odwołania do bezpośredniości, do „konkretnych kobiet” i ich konkretnego doświadczenia. Wymaga nie tylko pozbycia się dychotomii tekstu i tego, co nietekstualne, ale i zadania kolejnego pytania: o transcendentalne warunki możliwości tekstu i sposób, w jaki wiążą się one z polityką – czymś, co przecina inne formy myślenia, zagnieżdża się w nich, mobilizuje je albo unieruchamia, umożliwia myślenie albo je blokuje.
W głównej części pracy autorka analizuje twórczość czterech postaci: Gertrudy Stein, Debory Vogel, Virginii Woolf oraz Luce Irigaray, pokazując, jak objawia się i „pracuje” różnica płciowa w literaturze i filozofii, i dlaczego dzieje się to dzięki kobietom, a nie poststrukuralistom, którzy co prawda dostrzegli ten problem (różnicy płciowej), ale dostrzegając go „tym samym ruchem” oderwali go od wszelkich kontekstów kulturowych i społecznych oraz od kobiet, czyniąc go wyłączną domeną filozofów-mężczyzn. Autorka pokazuje, jak kobiece pisarstwo (literatura mniejsza, to znaczy mniejszościowa) przywraca tej kategorii jej twórczy (poznawczo, artystycznie i politycznie) charakter.