Performance: Kelly Nipper "Tessa Pattern Takes a Picture"

PERFORMANCE DAY
Kelly Nipper
"Tessa Pattern Takes a Picture"

Kuratorka: Agnieszka Sosnowska
Koordynacja: Katarzyna Tomczak-Wysocka

Wstęp wolny.


Kelly Nipper jest obecnie jedną z najbardziej rozpoznawalnych amerykańskich artystek średniego pokolenia. Zajmuje się fotografią, sztuką wideo i performansem. Jej prace były prezentowane przez najważniejsze instytucje sztuki współczesnej, m.in. przez The Museum of Modern Art w Nowym Jorku i podczas PERFORMA 07. W latach 1997-2006 Nipper była asystentką Allana Kaprowa – twórcy happeningu i prekursora sztuki performans. W swoich pracach posługuje się choreografią jako narzędziem analizy ludzkiego ruchu i relacji między ciałem a przestrzenią. Poszczególne działania poprzedza często pracą badawczą, w swojej twórczości wykorzystuje również improwizację strukturalną. Poruszając się między różnymi mediami, zwraca uwagę na sam proces zapisu, powtórzenia, przepisania czy tłumaczenia.

Koncepcja "Tessa Pattern Takes a Picture" powstała w 2012 roku. Artystka mieszkała wówczas w Karolinie Północnej. Paradoksalnie zapamiętała to miejsce nie poprzez osobiste doświadczenie, ale za pośrednictwem klasycznych zdjęć Ansela Adamsa. Fotografie przeobraziły się w jej głowie w specyficzną mieszankę złożoną z obrazów opuszczonych budynków fabrycznych, ciemnych okien, pustych parkingów i zgeometryzowanej architektury.

W "Tessa Pattern Takes a Picture" artystka eksperymentuje z czasem scenicznym. Punktem odniesienia staje się dla niej technika fotograficzna, m.in. prosta obserwacja, że fotografując nocą tradycyjnym aparatem, musimy maksymalnie rozciągnąć czas naświetlania kliszy, by utrwalić jakikolwiek obraz. Performans przywołuje tzw. system strefowy – wymyślony przez Adamsa jako sposób określania ekspozycji i oceny rozpiętości tonalnej fotografowanego motywu. Skrajne punkty systemu to strefa 0 (całkowita czerń) i strefa 10 (całkowita biel).
"Tessa Pattern Takes a Picture" odchodzi od struktury narracyjnej. Główna postać to tancerka ubrana w czarny obcisły kostium i maskę ściśle przylegającą do twarzy. To niemal figura geometryczna poruszająca się w przestrzeni. Projekt kostiumów jest próbą przełożenia czy powtórzenia architektury szkieletu ciała, przywołuje układ stawów i kości za pomocą wykorzystania różnych technik plisowania materiału.

Istotnym kontekstem dla performansu jest postać Rudolfa von Labana – węgierskiego choreografa i teoretyka tańca, który opracował na początku XX wieku graficzny język notacji ruchów ludzkiego ciała. U Nipper centralna staje się relacja między zapisem a odczytaniem, a także sam proces translacji, powtarzania i przepisywania informacji ze znaku na ruch.
Artystka zaprosiła do pracy nad performansem pochodzącą z Los Angeles tancerkę Marissę Ruazol i kompozytora Philipa Curtisa. Na podstawie 24 rysunków Nipper – wariantów tego samego wzoru – Curtis skomponował 24 utwory (każdy z nich trwa dwie i pół minuty, wszystkie razem – godzinę).

W performansie udział biorą również aktorka Małgorzata Białek oraz muzycy Filip Jurczyszyn i Wojciech Makowski.

Muzyka: Philip Curtis
Tancerka, kierownik prób: Marissa Ruazol
Analityk ruchu Labana: Ed Groff
Aktorka: Małgorzata Białek
Gitarzyści: Filip Jurczyszyn, Wojciech Makowski
Kostium aktorki: Agnieszka Orlińska
Dźwięk: Piotr Żelazko


"Tessa Pattern Takes a Picture" po raz pierwszy pokazano w The Museum of Modern Art w Nowym Jorku (MoMA) w styczniu 2013. Wersja prezentowana w ramach Performance Day to współprodukcja CSW Zamek Ujazdowski i South London Gallery (we współpracy z Wysing Arts Centre w Cambridge). Performans będzie prezentowany w Warszawie jako work-in-progress, a następnie w rozszerzonej wersji w Londynie w marcu 2014 roku.


Kelly Nipper (ur.1971, Edina, Minessota, USA) – prace artystki były pokazywane na wystawach indywidualnych w Kunsthaus Zürich, MoMA w Nowym Jorku, Tramway w Glasgow oraz Contemporary Arts Museum w Houston. Brała również udział w następujących wystawach zbiorowych m.in.: "Danser Sa Vie" w paryskim Centrum Pompidou (2011), "2010:Whitney Biennial", Whitney w Museum of American Art w Nowym Jorku (2010), "While Bodies Get Mirrored. An Exhibition about Movement, Formalism and Space" w Migros Museum für Gegenwartskunst w Zürychu (2010), a także "Dance with Camera" w Institute of Contemporary Art w Filadelfii (2009). Jest laureatką Louis Comfort Tiffany Foundation Award oraz brała udział w PERFORMA 07.

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: inne