Konferencja "Margines społeczny w komunistycznej Warszawie"

Czy stolica PRL, jako największy ośrodek miejski w tym państwie, wytworzyła swój własny, specyficzny margines społeczny? Kim byli warszawscy „ludzie wykluczeni”?

Termin „margines społeczny” jest szeroki i nieprecyzyjny. Jak przekonuje socjolog Janusz Sztumski, może być on wykorzystywany zarówno wartościująco (w celu stygmatyzacji kogoś), jak i analitycznie (w celu zbadania osoby czy grupy osób, która – z różnych przyczyn – znalazła się na skraju danej warstwy/klasy/przestrzeni społecznej). Z jednej strony pojęcie to służy nazwaniu zbioru ludzi o aspołecznych zachowaniach – najróżniejszych przestępców. Z drugiej jednak „margines społeczny” może dotyczyć osób zmarginalizowanych lub wykluczonych (czyli skrajnie zmarginalizowanych) z racji postawy reszty społeczeństwa: ludzi odmiennej rasy czy religii. Gdzieś pomiędzy tymi kategoriami mieściliby się wykluczeni z powodu uzależnień, a także środowiska prostytutek czy bezdomnych.

Konferencja organizowana przez Oddziałowe Biuro Badań Historycznych IPN w Warszawie. WSTĘP WOLNY.

Obszary tematyczne konferencji:
- przestępczość pospolita: kradzieże, morderstwa, przemyt itp.
- warszawskie gangi gangi młodzieżowe
- wykluczeni: bezdomni, prostytutki, narkomani, alkoholicy
- cinkciarze
- sekty
- topografia marginesu społecznego: „złe” dzielnice, niebezpieczne miejsca
- warszawskie subkultury: gitowcy, hippisi, punkowcy, skinheadzi itp.
- polityka władz (warszawskich i centralnych) w stosunku do problemu wykluczenia społecznego
- polityczny margines społeczny: ludzie zepchnięci na margines z przyczyn politycznych
- aparat bezpieczeństwa wobec przestępczości pospolitej i marginesu społecznego
- propaganda a margines społeczny;
- specyfika Warszawy w problematyce marginesu społeczngo. Perspektywa porównawcza

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: wykład inne

[ Dla pewności sprawdź, czy nic się nie zmieniło na stronie źródłowej - link poniżej. ]