Szczerze o podróżach w pojedynkę i życiu na Bali

Od jakiegoś czasu staram się udowodnić tezę, że życie jest krótkie i nie ma sensu marnować go na rzeczy, które nie sprawiają nam radości. Na starość powiecie sobie: "Mam zajebisty samochód, dom, drogie ciuchy, ale zabrakło mi czasu na życie." Wiem jak to jest pracować po dwanaście godzin dziennie. Wiem jak to jest starać się wykorzystać każdy możliwy moment na to, aby się od tego oderwać. Nie da się. Myślisz o tym, że musisz więcej. Największą różnicą między życiem w Polsce, a na Bali jest fakt, że tam nie dotarł jeszcze ten pęd. To dlatego tak wielu ludzi z całego świata uciekło na rajską wyspę, gdzie nikt nie sądzi, że urodził się tylko po to, aby zarabiać pieniądze i gdzie wreszcie mając święty spokój można cieszyć się życiem.

Od czego się zaczęło? Grubo ponad rok temu rzuciłam wszytko i przeprowadziłam się na Filipiny. Później zwiedziłam Kambodżę, Bali, Tajlandię, wróciłam do Polski, odwiedziłam znajomych na Majorce, wybrałam się do Kanady i spontanicznie trafiłam na Dominikanę. Wtedy już wiedziałam - będę mieszkać na Bali. W grudniu tamtego roku zrealizowałam swoje marzenie. Święta w Bangkoku, gorączka w Singapurze, kilka dni zdalnej pracy w Kuala Lumpur, wizyta u Australijczyka w Perth. Dużo się działo, a o wszystkim opowiadam bez ściemy. Kradzieże, próba porwania, wypadki na skuterze. Czasami nie było lekko, ale na pewno zabawnie.

Swoje historie opisuję na fanpage’u Pieluszka na Fali, ale w związku z tym, że przez chwilę jestem w Polsce moją opowieść mogę przedstawić Wam na żywo. Zobaczycie również zdjęcia moje oraz Bartka Samca i Eweliny Wojtas. Mam nadzieję, że do zobaczenia!

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: slajdowisko spotkanie