Irańskie opowieści Masuda Akramiego

Zapraszamy na arcyciekawe spotkanie z Masudem Akramim, który specjalizuje się w opowiadaniu Szahname - irańskiego narodowego eposu. Sztuka, którą wykonuje jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Będzie to doskonała okazją, żeby poznać irańską kulturę.

„Szahname” („Księga królewska”) to narodowy epos Irańczyków, a zarazem najdłuższy tekst epicki, jaki wyszedł spod pióra jednego człowieka. Liczy on sześćdziesiąt tysięcy wersów, rymowanych i spojonych jednym metrum. Można wyróżnić w nim trzy części: mityczną, heroiczną i historyczną. Dwie pierwsze zawierają elementy dawnych mitów, prastarych wierzeń i najdawniejszej tradycji bohaterskiej, trzecia zaś to „swego rodzaju kolekcja reliktów zaginionej literatury starożytnego Iranu”. Tematem ich wszystkich są dzieje Iranu, od początku świata do najazdu Arabów. Bogactwo i różnorodność wątków nie pozwalają się nudzić. Autorem księgi jest Ferdousi, który całe życie spędził w mieście Tus (pn.-wsch. Iran) i to tam, przed tysiącem lat, pisał Szahname, wykorzystując w swojej pracy przekazy ustne i pisemne. W wyniku tego powstał utwór będący pomostem nad wiekami ciemnymi, w jakich pogrążył Iran najazd Arabów. Szahname to najważniejszy przykład na to, że literatura perska zdołała zachować swoją ciągłość. Każdy, kto chce się dowiedzieć, jak wyglądała literatura Iranu sprzed najazdu Arabów, musi sięgnąć po "Księgę królewską". Podbiwszy Iran, Arabowie przynieśli ze sobą nową religię, nowe zwyczaje, nowe prawo. Całkowicie zmienili życie Irańczyków. Zmienili również ich język, który uległ silnej arabizacji. Właśnie wtedy Ferdousi postanowił poświęcić swoje życie, aby opisać pełne chwały dzieje dawnego Iranu, zrobił to zaś używając wyłącznie słów perskich. Wśród Irańczyków powszechne jest przekonanie, że Ferdousi ocalił ich język, kulturę oraz pamięć o własnej historii. Uważają, że gdyby nie Szahname zapewne mówiliby po arabsku i straciliby swoją tożsamość. Księga królewska szybko stała się bardzo popularna wszędzie tam, gdzie mówiono po persku, nawet ludzie niepiśmienni znali na pamięć poszczególne jej historie. Działo się tak głównie za sprawą wyspecjalizowanych w opowiadaniu Shaname opowiadaczy, szahnamechanów. To oni przez tysiąc lat nie pozwalali zapomnieć ludziom o ich korzeniach. Ich wysiłki doceniło UNESCO, które niedawno wpisało irańską sztukę opowiadania na swoją listę. Jednym z takich opowiadaczy jest Masud Akrami.

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy okolice Warszawy lub w kategoriach: spotkanie inne