Korzystasz z Internet Explorera 8 (lub starszego...)! W związku z tym: - ta strona będzie prawdopodobnie wyświetlać się nieprawidłowo, - najwyższy czas na aktualizację lub zmianę przeglądarki! ;)
reklama
reklama
NOWY DON KISZOT | reż. Katarzyna Raduszyńska | FREDRO. NIKT MNIE NIE ZNA
"Nowy Don Kiszot, czyli Sto szaleństw"
Krotochwila w trzech aktach, wierszem ze śpiewami
Astolf, Zdzisław, Gustaw, Alfred – zmieniają się imiona fredrowskich bohaterów, którzy kochają bądź są kochani zazwyczaj przez pannę Zofiję. Zmieniają się także perypetie, okoliczności i scenografie, ale nie zmienia się prawo. Jest czas na szaleństwa, ale w końcu trzeba się ożenić. "Nowy Don Kiszot, czyli Sto szaleństw" to opowieść o synu polskiego kasztelana, który przebrany za Hiszpana błąka się po dobrach swojego ojca i walczy „w płci pięknej obronie“. Jego losy układają się w prawdę znaną z innych tekstów komediopisarza: „Trzeba być wariatem, / aby chcieć świat przerobić, walczyć z całym światem!“. Katarzyna Raduszyńska proponuje zmierzyć się nie tylko z tekstem Fredry, ale również z pewną tradycją jego wystawiania. Na scenę Instytutu Teatralnego przenosi szaloną kasztelanię, jaką jest Teatr Polski w Warszawie. Ten gest przemieszczenia tożsamy jest z zadaniem pytania, jak tradycyjne wystawienia Fredry działają dziś i co niesie ze sobą ten rodzaj inscenizacji.
Czytanie "Nowego Don Kiszota" realizowane jest we współpracy Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego i Teatru Polskiego w Warszawie.
reżyseria: Katarzyna Raduszyńska
konsultacja literacka: Katarzyna Czeczot
Obsada - Aktorzy Teatru Polskiego w Warszawie:
Kasztelan: Jerzy Schejbal
Karol: Jarosław Gajewski
Zofia: Marta Dąbrowska
Mateusz Sędziłko: Adam Bauman
Michał: Sławomir Głazek
Jakub i Postylion: Antoni Ostrouch
Boruta: Adam Biedrzycki
Małgorzata: Ewa Makomaska
Kmotr: Dominik Łoś
Wieśniacy: Maksymilian Rogacki, Piotr Bajtlik, Dominik Łoś, Antoni Ostrouch
Wieśniaczki: Afrodyta Weselak, Marta Kurzak, Joanna Halinowska
FREDRO. NIKT MNIE NIE ZNA – cykl czytań scenicznych jest kolejnym krokiem – po zorganizowanej w Instytucie Teatralnym w grudniu 2013 roku konferencji naukowej – na drodze do wyjścia poza zaklęty krąg Fredrowskich arcydzieł. Mamy przekonanie, że to najlepszy sposób, by w praktyce sprawdzić, jakie są warunki skuteczności scenicznej tych tekstów. By wypróbować, czy i jak dziś można na scenie uruchomić maszynerię Fredrowskich komedii.