PAWEŁ ŻUKOWSKI | filmy | Pokazówka

Jasna 10 | Krytyka Polityczna w Warszawie
20 sierpnia, godz. 19
wstęp wolny

Lokal nie jest jeszcze dostosowany do potrzeb osób z ograniczeniami ruchowymi. Jeśli potrzebujesz dowiedzieć się czegoś więcej o dostępności i poszukać rozwiązań doraźnych, zapraszamy do kontaktu! Zrobimy, co w naszej mocy, żebyś mogłx dotrzeć na wydarzenie.

Filmy wyświetlane w trakcie Pokazówki to Pawła Żukowskiego głównie prace studenckie, które pokazują wczesny kierunek jego zainteresowań i poszukiwania odpowiednich środków wyrazu. Wychował się na polskiej sztuce krytycznej, przez co stara się otwarcie i głośno mówić o społecznie niewygodnych tematach. Zwieńczeniem pokazówki będzie prezentacja wyników kwerendy w największych na świecie archiwach LGBT One Archives w Kalifornii i archiwach Tom Of Finland Foundation, które powstały w trakcie jego trzymiesięcznej rezydencji artystycznej w tej drugiej instytucji.

OPISY FILMÓW

PRZESZEDŁEM
dokumentacja performance powstała na wystawę STRACH w Arsenale w Białymstoku w 2020, w rocznicę pierwszego marszu równości w Białymstoku, dokładnie w rocznicę, założyłem na siebie tęczową flagę i odtworzyłem trasę marszu. Z Maćkiem Piaseckim, operatorem, spodziewaliśmy się najgorszego, nie wydarzyło się nic, więc stąd ścieżka dzwiękowa z wydarzeń rok wcześniejszych, które transmitował Anton Ambroziak dla oko.press. Niecałe 48h po nagraniu, zgłosiłem się do szpitala na Sobieskiego, gdzie dochodziłem do siebie przez kilka tygodni.

FANABERIE
to film z pierwszego roku studiów. Razem z Ewą czytamy z offu komentarze na swój temat, które słyszeliśmy od znajomych na temat naszych wyglądów. Zbieraliśmy te teksty dość długo, ja wpisywałem je w smsy w telefonie, bo mój wtedy nie miał opcji “notatnika”. Kiedy przyszedł czas zdjęć, okazało się, że włosy Ewy odrosły, ale zgoliła je na potrzeby mojego zaliczenia. Ewa = dzięki.

KONCERT
facet, z którym gram na wiolonczeli to Eugeniusz Zboralski, poznański wiolonczelista i pedagog. Kiedy dojeżdżaliśmy tam na zjazdy, nocowaliśmy u nich w mieszkaniu, bo wynajmowali z żoną pokoje od czasu do czasu. Oni oboje byli cholernie życzliwymi i sympatycznymi ludźmi. Nie pamiętam dlaczego chciałem to zrobić, ale bardzo cieszyłem się, że Eugeniusz zgodził się wziąć w tym udział.

ZASŁONA DYMNA
na drugim roku studiów mieliśmy obowiązkowe zajęcia w pracowni Piotra Chojnackiego, gdzie asystentem był Kamil Wnuk. Obaj byli i są nadal pierdolonymi psychopatami. Stosowali system nauczania, który wymagał „złamania” studenta dla “dobra” jego artystycznego rozwoju. Przy okazji byli homofobami i pewnie nadal są. Ledwo zaliczyłem pierwszy semestr, w trakcie drugiego udawałem, że robię jakąś idiotyczną pracę o „przekraczaniu swoich granic”, czyli bawię się z psem i kotem na trawie, a że jestem alergikiem, to jest to dla mnie śmiertelnie niebezpieczne. Na zaliczeniu zmusiłem ich, żeby obejrzeli „coś jeszcze”, co było właśnie filmem ZASŁONA DYMNA. Usłyszałem, że „dorośli ludzie mają granice, których nie przekraczają” i parę innych równie idiotycznych rzeczy, ale po tym zaliczeniu odpuścili mi – i nigdy więcej nie musiałem pojawiać się u nich na zajęciach. I na tym mi zależało.

POLSKA
kompletnie nie pamiętam dlaczego to powstało. Wiem, że się podobało i jakoś było wystawiane w paru miejscach. Zależało mi na wrażeniu, że wielokrotne powtarzanie słowa POLSKA w różnych układach nie prowadzi do niczego. Film dostał wyróżnienie na festiwalu Punkty Widzenia w Łodzi, dyplom podpisywał Józef Robakowski, ja go nie odebrałem, bo bałem się pojechać wtedy do Łodzi, mimo tego, że dwa tygodnie wcześniej mówiono mi, że “po tym ostatnim morderstwie jest dużo bezpieczniej”.

NIENAWIŚĆ
to jest projekt dwukanałowej instalacji zorganizowanej tak, żeby można było wejść pomiędzy faceta z pistoletem a faceta, który krzyczy z przerażenia. Wycięte i zapętlone fragmenty z NIENAWIŚCI Matthieu Kassovitza.

bez tytułu
przypomniałem sobie o tej pracy niedawno, w trakcie pandemii i „imprezek na zoomie”. To są synchronicznie zmontowane jakieś randomowe osoby z youtube, ktore odtwarzają jakiś kultowy kawałek z serialu GLEE patrząc na niego.

GŁOWA ŚWIĘTEGO PAWŁA
w roku 2000 pojechałem do Włoch z mamą, ojciec zachorował i nie mógł z nią jechać jak to było zaplanowane. Chodząc po Rzymie przewodniczka opowiedziała nam legendę o śmierci Św. Pawła, jak to została mu odcięta mieczem głowa, która póżniej skakała po Rzymie i tam gdzie upadła, wytryskiwało zródło i budowano tam kościół. Potem do końca pobytu w Rzymie widziałem wszędzie skaczącą głowę Świetego Pawła.

PUSTE
to jest dokumentacja performance’u pod sejmem w czerwcu 2010. Staliśmy z białymi transparentami, rozdawaliśmy białe ulotki, było OK. Praca powstawała w weekend pomiędzy pierwszą a drugą turą wyborów prezydenckich, żeby ”nie miała wydźwięku politycznego” co się nie udało. Autorką zdjęć jest Agnieszka Świercz.

THE FACE
tutaj interesowały mnie różnice w wyrazie twarzy w zależności od …. bohaterem filmu jest Dean Monroe, kiedyś był moim ulubionym aktorem.

NOTATNIK
praca powstała specjalnie na qFest w Splicie w tym roku. Bardzo nie chciałem, żeby wszyscy oglądali ten notatnik, żeby go dotykali i ślinili, więc nakręciłem ten film z pomocą Diany Lelonek i Piotra Fiedlera. Notatnik jest oparty na bazie moich “zdjęć z komórki”, towarzyszyli mi na nich mężczyźni, którzy woleliby zostać anonimowi, stąd decyzja o rysowaniu. Chciałem jakoś podsumować to archiwum i znaleźć dla niego wspólny mianownik, rysunek okazał się znowu właściwym rozwiązaniem.

PAWEŁ ŻUKOWSKI
rocznik 1979, absolwent Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie i Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, gdzie ukończył wydział komunikacji multimedialnej. Autor i współautor kilku głośnych akcji społecznych (LGBT TO JA, DAMY RADĘ, LIST, NAPISY KOŃCOWE). Jego prace prezentowane były m.in: w Tom Of Finland Foundation w Los Angeles, A.I.R. Gallery w Nowym Jorku, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, galerii lokal_30 w Warszawie, BWA Wrocław, BWA Zielona Góra, The Ballery w Berlinie, w Galerii Arsenał w Białymstoku, MOS Gorzów, Shefter Gallery w Krakowie, galerii Fundacji Dzielna w Warszawie, Stoboskop Art Space w Warszawie, galerii Doris Ghetta w Ortisei, Kunstverein Schattendorf w Austrii, w Salonie Akademii w Warszawie oraz w garderobie Kim Lee. W swoich pracach stara się poruszać niewygodne tematy, korzystając ze swojej JESZCZE uprzywilejowanej pozycji społecznej. NIE POTRAFIE PISAC O SWOJEJ PRAKTYCE ARTYSTYCZNEJ W TRZECIEJ OSOBIE, NIESTETY.

Cykl „Pokazówek” prezentuje prace filmowe realizowane przez artystki i artystów na co dzień kojarzone i kojarzonych z innymi niż film dziedzinami sztuki.
„Pokazówka” (słownik języka polskiego PWN): impreza mająca na celu pokazanie, zademonstrowanie czegoś; to, co zostało zorganizowane (…) dla przykładu, często jako ostrzeżenie. Kurator: Wojtek Zrałek-Kossakowski

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: film