Korzystasz z Internet Explorera 8 (lub starszego...)! W związku z tym:
- ta strona będzie prawdopodobnie wyświetlać się nieprawidłowo,
- najwyższy czas na aktualizację lub zmianę przeglądarki! ;)

reklama
reklama

Wernisaż rozpoczynający wystawę „Odwstydzenie”

Wernisaż rozpoczynający wystawę „Odwstydzenie”
📅 Data: sobota, 3 września 2022

⌚ Godzina rozpoczęcia: 19:00

📌 Miejsce: Warszawa - Śródmieście, ul. Wybrzeże Kościuszkowskie 37 (pokaż na mapie)

Szczegółowy opis poniżej ⬇️
reklama


Art as Freedom Foundation zaprasza na wernisaż rozpoczynający wystawę pt.„Odwstydzenie". Autorką prac będzie Zuzanna Będkowska - tegoroczna absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Wernisaż odbędzie się 3 września 2022 r. o godzinie 19:00, w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (ul. Wybrzeże Kościuszkowskie 37, 00-379 Warszawa).
Wystawa będzie dostępna od 3 września 2022 r. do 11 września 2022 r.

Jeszcze w XIX wieku kobieta nie miała swoich praw. Wykształcenie było dla niej zwykle nieosiągalne. Mężczyzna stanowił o tym, co mogła, a czego nie było jej wolno. Każda decyzja musiała uzyskać jego aprobatę, niezależnie od tego czy był to mąż, ojciec czy inny męski krewny. Za to pozbawiona wsparcia finansowego podejmowała się prac, które często nie wystarczały jej na utrzymanie. Przez to dopisywano jej etykietę nierządnicy. Samotna kobieta przez społeczeństwo wytykana była palcami.
Dzisiaj kobiety są wykształcone i mają pełnię praw. Choć stereotyp samotnej kobiety funkcjonował jeszcze długo w społecznej świadomości, dziś stykamy się z nim coraz rzadziej, szczególnie w dużych miastach. Pomimo wielu pozytywnych zmian prawnych, funkcjonujące przez wieki zjawiska kulturowe wywarły piętno na postrzeganie kobiety i jej seksualności.
Analiza Foucault mówi o seksualności jako obiekcie relacji władzy. Łączy zdyscyplinowanie i tworzenie „mikrowładz” w ciele, czyli narzędziu kontroli nie tylko jednostek, a całej populacji. W myśl Foucault kobiece ciało dzięki posiadanym funkcjom reprodukcyjnym może być powyższym narzędziem kontroli służącym produkowaniu seksualności. Tak więc to ona staje się narzędziem władzy. Normy społeczne zaprogramowują nas tak, abyśmy nie mieli wiedzy na temat seksualności. W XVII wieku władza oczekiwała od jednostki spowiadania się z seksu. Był to pierwszy krok to tabuizacji, wywołujący społeczne poczucie wstydu. Powstał mechanizm oceniania, który towarzyszył takim pojęciom jak zboczenia, czy dewiacje.
Moralność to zbiór społecznych norm. Funkcjonujące w kulturze normy postępowania dopuszczone przez prawo, normy utrwalane przez system religijny, bądź filozoficzny, czy prawa obyczajowe określają co jest dobrem, a co złem. Wraz z rozwojem społecznym, moralność ewoluowała, ale rzeczywistość wciąż weryfikowała jej zasadność i niemoc. Moralność charakteryzuje się zawsze dwoistością. Stanowi rozbieżność między prawem pisanym, a życiem.
Wstyd jest emocją, która pozbawiona społecznego kontekstu nie ma wartości. Wstyd określany cnotą utrwalił się w naszej świadomości. Wstyd seksualny w wielu opisach wynikać miałby z pożądliwości. Wizerunek kobiet ewoluował i wciąż ewoluuje w obyczajowości. Kultura kształtuje kobiece wzorce, ich miejsce w społeczeństwie i pełnione przez nie role. Dyplom otwiera pole do dyskusji na temat zjawiska określanego współczesnym „upadkiem obyczajów” i panujących imperatywów towarzyszących mówieniu i ukazywaniu seksualności.
Odwstydzenie jest rodzajem manifestu seksualności kobiet. Zależy mi na skonfrontowaniu odbiorcy z marginalizowanymi społecznie wątkami. Poczynając od nagości, erotycznych strojów, przez gadżety seksualne, aż do określonych pozycji ciała. Ważnym aspektem było dla mnie uniknięcie przedstawień nawiązujących do uprzedmiotowienia, a ukazanie kobiecej świadomości własnego ciała. Ujęcie relacji między kobietami, porusza aspekt tworzenia społeczności. Postaci mają wspólne charakterystyczne cechy. Są dla mnie skojarzeniem z nimfami, boginiami stanowiącymi uosobienie płodności i wdzięku, potomkiniami bogini Isztar. Tym zabiegiem chciałam wspomnieć kult seksualności i całkowitą swobodę babilońskiej i później w zasadzie ogólnoświatowej społeczności. To także opowieść o fetyszach i symbolach seksualnych oraz symbolach pracy seksualnej, które są często jej wewnętrzną kodyfikacją. Interesujące jest dla mnie przewartościowywanie estetycznych kanonów i alternatywny język wizualny.

Zuza Będkowska (ur. 1994, Warszawa) to artystka multidyscyplinarna, która bada role przestrzeni oraz przedstawienia kobiet w kulturze. Jako artystka mocno wierzy w tworzenie indywidualistyczne, idiosynkratyczne i ekscentryczne, również w rolę wyobraźni, znaczenie poezji, humoru, ironii, pamięci i fantazji w sztuce. Skupia się na codzienności, na kobietach, ich seksualności i współczesnym postrzeganiu feminizmu. Każdy projekt jest próbą przekazania jej perspektywy aktualnej sytuacji społecznej, bądź estetycznej, jednocześnie koncentrując się na przedstawieniach jednostki. Nagość w pracach traktuje jako formę pierwotną, niczym nie ukształtowaną, funkcjonującą zwykle w kontekście ubrania. W swoich poszukiwaniach wykorzystuje mieszane media. Od malarstwa i rysunku, przez performance i video, czy fotografię. Bardzo bliska jest dla niej także praca z tkaniną. W 2019 roku obroniła dyplom licencjacki pod kierunkiem dr Łukasza Koseli w pracowni Kompozycji Brył i Płaszczyzn na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Częścią czterokanałowej instalacji video „Transformacja” były zaprojektowane i uszyte przez nią kostiumy o organicznej formie. Głównym aspektem pracy był wpływ formy na ruch ciała.
W 2022 roku obroniła dyplom magisterski pod kierunkiem prof. Leona Tarasewicza, aneks pod kierunkiem prof. Tomasza Myjaka oraz pracę teoretyczną pod kierunkiem dr Katarzyny Kasi.
Zorganizowała dwa performensy "WINO" oraz "Witryna sztuki" w pracowni prof. Włodzimierza Szymańskiego. Brała udział w wystawie „Tożsamość” zorganizowanej we współpracy z Mind Partners w Warszawie. Swoje prace prezentowała również na "Artystycznym ZOO Markecie" na warszawskiej Pradze oraz wystawiała na Targach Sztuki w Arkadach Kubickiego. Jej zdjęcie ukazało się w XXIII i XXIV wydaniu czasopisma „Napis”. Jej performens realizowany wraz z Mają Hylewicz odbył się podczas projektu "Długa Przerwa" pracowni Przestrzeni Działania Dźwięku w Komunie Warszawa. Podczas wystaw w Park Cafe w Konstancinie, Centrum Praskim Koneser i kawiarni Kaffka prezentowane były jej prace malarskie.
Od 2021 roku jest Podopieczną Art as Freedom Foundation.

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: wystawa
reklama

Inne wydarzenia / informacje / polecane miejsca w Warszawie

reklama
☕ Postaw kawę