Korzystasz z Internet Explorera 8 (lub starszego...)! W związku z tym: - ta strona będzie prawdopodobnie wyświetlać się nieprawidłowo, - najwyższy czas na aktualizację lub zmianę przeglądarki! ;)
Mówię, nikt nie rozumie:
Widzę, oni nie widzą!
(…)
Czucie i wiara silniej mówi do mnie (…)
(Adam Mickiewicz, „Romantyczność")
Instalacja performatywna będąca wynikiem półrocznej pracy pedagożek teatru - Heleny Świegockiej i Anny Rochowskiej - z młodzieżą z dwóch warszawskich ośrodków:
Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Słabowidzących im. Zofii Galewskiej oraz Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Głuchych im. Jana Siestrzyńskiego.
Do współpracy zaproszeni zostali również artyści Małgorzata Wrzosek i Marek Idzikowski.
Romantyzm to epoka, która podkreślała indywidualizm jednostki, jej wyjątkowość, a jednocześnie dążyła do utrzymania jedności narodu, wzmacniała tożsamość kulturową i solidarność społeczeństwa polskiego. Indywidualizm szedł w parze ze wspólnotowością, różnice z podobieństwami, bunt i sprzeciw z dążeniem do pokoju i równości. Dysharmonia prowadząca do harmonii.
W jakim punkcie historii jesteśmy w 200 lat po opublikowaniu manifestu polskiego Romantyzmu – „Ballad i romansów" Adama Mickiewicza? Na ile sztuka może jeszcze być tą twórczą siłą zdolną do przeniknięcia „jądra natury” i „tajemnic serca”, o których mówił Maurycy Mochnacki?
Podczas warsztatów prowadzonych w szkołach od maja do października, próbowaliśmy odczytać mickiewiczowskie „Ballady i romanse" na nowo. Sprawdzaliśmy, jak te romantyczne teksty rezonują w nas dzisiaj, co znaczą? Jak szekspirowskie „oczy duszy” patrzą na nas teraz?
W listopadzie wraz z obiema grupami przenieśliśmy się do przestrzeni teatru, by poszukać między nami powiązań, punktów stycznych, zastanowić się nad pojęciem wspólnoty i wspólnotowości.
Kim jestem?
Co to w ogóle znaczy, że jestem?
Z czym przychodzę? Co chcę przekazać dalej? Co chcę zostawić?
Jak smakuje Miłość?
Wspólnie podjęliśmy próbę stworzenia świata, który wyrasta z ziarna „czucia i wiary”.
I do tego świata Cię zapraszamy. Przyjdź, poczuj i współtwórz go z nami dalej.
Koncepcja projektu: Helena Świegocka
Opieka merytoryczna i prowadzenie warsztatów: Anna Rochowska, Helena Świegocka
Koncepcja wizualno-dźwiękowa i dramaturgia instalacji performatywnej: Marek Idzikowski, Anna Rochowska, Helena Świegocka, Małgorzata Wrzosek
Koordynacja projektu: Maria Kilińska
Wstęp wolny
Świetlica Nowego Teatru
Instalacja czynna:
2 grudnia 17:00-20:00
3, 4 grudnia 12:00-20:00
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego
To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Mokotów lub w kategoriach:
teatrinne
reklama
Inne wydarzenia / informacje / polecane miejsca w Warszawie