Powiązania - Nowosielski 2023. Spotkanie Pierwsze

Godziny otwarcia wystawy:
15.07 (sobota) 12:00-20:00
16.07 (niedziela) 12:00-19:00

"Powiązania - Nowosielski 2023"
To cykl trzech odrębnych ekspozycji, w których udział biorą po dwie pary twórców sztuki. W każdej z trzech wystaw spotkają się dwie pary, które łączą więzy rodzinne, przykładowo: matka i córka, mąż i żona, dwóch braci, ojciec i córka. Każdy z czwórki twórców pokazuje swoje indywidualne prace oraz jedną wspólnie z drugą osobą z jego/jej pary. Wystawy odbędą się w różnych terminach i destynacjach.

Pierwsza odsłona zaplanowana jest na weekend 15-16 lipca 2023 w Galerii DIAL.

Tematem przewodnim wystaw są „powiązania”, które łączą wspomniane pary oraz osoba malarza Jerzego Nowosielskiego. Jako, że rok 2023 został ogłoszony rokiem Jerzego Nowosielskiego, prace wspólne uczestników wystawy zostaną stworzone w „duchu” Nowosielskiego. W ten sposób nasi artyści, inspirując się i odnosząc w swobodny sposób do dorobku mistrza złożą hołd wielkiemu artyście.

W pierwszej wystawie, która odbędzie się w terminie 15-16 lipca swoje prace pokażą dwie pary: Dorota Brodowska i Maria Znosko (matka i córka) oraz Kinga Wawrynkiewicz i Łukasz Wawrynkiewicz (mąż i żona).


-------------------------------------------------------------------
Dorota Brodowska i Maria Znosko

Wystawa duetu Doroty Brodowskiej i Marii Znosko, będzie kolejną w ich dorobku wspólną realizacją. Matka i córka prezentowały już wspólnie swoje prace m.in. w Galerii XXI w Warszawie. Twórczość obu pań zdecydowanie różni się od siebie. Dorota Brodowska prezentuje swoje obiekty-recyklony, które wykonuje z drobnych odpadów, makulatury, najczęściej z pudełek po papierosach. Z tych kartoników buduje swoje konstrukty, obklejając je następnie wycinkami z kolorowych czasopism. Bardzo często są to postacie z pierwszych stron gazet, znane osobistości, gwiazdy kina i muzyki. Nie jest dla niej ważne, kogo pokazuje na swoich pracach, nie wyróżnia nikogo. Jest to bardziej formalność, podyktowana pewną przypadkowością przy użyciu papierowych wycinków. Jej prace o geometrycznych, prostopadłościennych kształtach przypominają współczesną architekturę. Widoczne jest u Doroty Brodowskiej zamiłowanie do formy przestrzennej, wszak w przeszłości jako scenografka stworzyła wiele aranżacji do spektakli teatralnych.

Prace Brodowskiej oscylują pomiędzy malarstwem, rzeźbą a kolażem. Użycie barwnych fotosów z gazet przywodzi na myśl twórczość niemieckiego artysty Kurta Schwittersa. Zestawianie ze sobą gotowych przedmiotów z odzysków, wkomponowywanie ich w wytworzone obiekty nawiązuje do asamblażowych kompozycji Władysława Hasiora, pioniera asamblażu w Polsce. Dla Brodowskiej istotny jest człowiek i pesymistyczna refleksja nad jego nierozważnymi poczynaniami niszczącymi naszą planetę.
Maria Znosko natomiast lubuje się w abstrakcyjnym malarstwie pejzażowym. Jej ulubiony temat to zachód słońca. W subtelnej kolorystyce jej prac, wyczuć można niesamowitą wrażliwość na kolor. Maria Znosko z wyczuciem zestawia ze sobą barwy, które budują abstrakcyjne kompozycje. Jej malarstwo jest lekkie i niewymuszone, bardzo świeże i żywe. Świetliste, jasne tony, którymi operuje oraz wyczucie kompozycji, sprawiają, że obrazy prezentują się bardzo efektownie.

W pracy wspólnej obie artystki odniosły się do twórczości Jerzego Nowosielskiego. Dorota Brodowska na swój obiekt-recyklon naniosła szablony nawiązujące do malowideł cerkiewnych artysty. Maria Znosko, zaś trójwymiarowy obiekt, ozdobiła swoimi wielobarwnymi „zachodami słońca”, czym doskonale wywiązała się z powierzonego zadania uhonorowania twórcy, nawiązując do jego estetyki. Bo w kompozycjach Nowosielskiego, oprócz figury pierwszorzędna była również kolorystyka.
------------------------
Kinga Wawrynkiewicz i Łukasz Wawrynkiewicz

Małżeństwo. Oboje ukończyli Wydział Malarstwa ASP w Warszawie, swoje dyplomy realizując w Pracowni prof. Ryszarda Winiarskiego pod kierunkiem prof. Mirosława Duchowskiego. Mimo, że studiowali w tej samej uczelni i pracowni, to ich twórczość jest jednak zupełnie różna. Każde z nich poszło swoją artystyczną drogą.

Łukasz Wawrynkiewicz w swoich obrazach koncentruje się na temacie architektury. Ważna jest dla niego konstrukcja i forma. Jego prace to zapisy z podróży, z miejsc, które poznał i które go zainspirowały. Artysta podczas swoich wyjazdów po świecie robi szkice oraz fotografuje interesujące go miejsca i obiekty. Widać w twórczości Łukasza Wawrynkiewicza szczególne zamiłowanie do modernizmu XX wieku, chrakteryzującego się uproszczeniem formy i funkcjonalnością. Artysta kadruje zapisane widoki, robi plany i szkice. Finalnie przenosi swój projekt na płótno. Jak, sam mówi o malowaniu, jest to dla niego pewna przygoda, która nie wiadomo, jak się skończy, jaki będzie efekt końcowy. Liczy się zaskoczenie. Artyście nie zależy na wiernym, fotograficznym odwzorowaniu widzianego kadru, ważne natomiast jest dla niego, to co się dzieje w trakcie malowania. Jak mówi, „na początku, jest plan, który w każdym momencie mogę zmodyfikować”. W pracach Wawrynkiewicza widzimy budynki, mosty i wszelkie obiekty architektoniczne. Ważna jest dla niego bryła. Niektóre jego obiekty podążają w kierunku abstrakcji. Nic nie jest tu przedstawione jeden do jednego. Artysta pozwala sobie na pewne niedopowiedzenia. Czasem ukazana konstrukcja to wycinek jakiejś większej formy, detaliczny kadr, który na pierwszy rzut oka z niczym konkretnym się nie kojarzy. W dorobku Wawrynkiewicza są również dzieła, w których malarz bardziej realistycznie osadza dany obiekt, w jakiejś konkretnej przestrzeni. Wtedy istotny jest pejzaż, znajdujący się zwykle na drugim planie.

Dla Kingi Wawrynkiewicz najbardziej istotny w malarstwie jest kolor. Szczególnie ważne są dla niej odcienie niebieskiego. Od lat jej największą inspiracją jest morze. Prace, które tworzy, odnoszą się przede wszystkim do wielkich zbiorników wodnych. Żywioł wody, jako główny temat pojawił się u artystki już podczas studiów, kiedy na obronę dyplomu przygotowała wielkoformatowe prace zatytułowane: „Morze Czerwone”, „Morze Czarne” i „Morze Niebieskie”. Artystkę całkowicie pochłonął motyw wody, jako pięknego, tajemniczego, nieodkrytego żywiołu, nad którym nie zapanujemy, bo ocean stanowi największy, niepoznany obszar ziemi. Wczesne prace malarki szły w kierunku odrealnienia, były to swego rodzaju abstrakcyjne morskie pejzaże. Twórczość Kingi Wawrynkiewicz jest pewną formą refleksji nad kondycją naszej planety. Artystka zwraca szczególną uwagę na piękno ziemi, bezmyślnie niszczonej i nadmiernie eksploatowanej.

Kinga Wawrynkiewicz tworzy prace wyłącznie na papierze. Używa transparentnych farb wodnych, ecoliny, atramentów. Kolorowe tusze miesza z akwarelami, czasem dodaje akryle. Stosowany przez artystkę pergaminowy papier daje jej większe możliwości. Malarka uzyskuje w swoich pracach oryginalny efekt przejrzystości. Aktualnie Kinga Wawrynkiewicz eksploruje temat „morski” widziany „od środka”. Jest pasjonatką nurkowania, dzięki któremu uzyskuje tematy do kolejnych prac, którymi są ryby, drobne żyjątka morskie, meduzy. Morskie zwierzęta przedstawia w sposób abstrakcyjny, niedopowiedziany.

Wystawa Kingi i Łukasza Wawrynkiewiczów jest pierwszą wspólną, pozauczelnianą prezentacją ich twórczości. Jako, że ich metody artystyczne są zupełnie różne, możemy spodziewać się frapującej/nieoczywistej wystawy. W pracy wspólnej Łukasz Wawrynkiewicz poprzez formę, zaś Kinga kolorem artystycznie odniosą się do twórczości Jerzego Nowosielskiego.
---------------------------
Kurator wystawy: Diana Stajszczak (kurator wystawy)

Wernisaż odbędzie się 15.07.2023 o godzinie 17.00 w Galerii Dial, ul. Polna 18/20 w Warszawie.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego.

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: wystawa