Między „starą rzeczowością” a „naiwnym konceptualizmem” - Sympozjum wokół „Zapisu” Zofii Rydet

Gdy Zofia Rydet rozpoczynała pracę nad cyklem, który później zostanie nazwany „Zapisem socjologicznym”, prawdopodobnie nie wyobrażała sobie, że projekt tak ją pochłonie. W jego ramach fotografowała mieszkańców Polski w wnętrzach lub na progach ich domów, gromadząc ogromne, liczące kilkanaście tysięcy negatywów archiwum twarzy, wnętrz, przedmiotów, obrazów. Projekt pochłonął ją bez reszty, do tego stopnia, że nigdy nie zdążyła nadać mu ostatecznego kształtu, ani w postaci książki, ani wystawy — zawsze było jeszcze miejsce, które chciała odwiedzić, ludzie, których chciała sfotografować.

Nigdy nie podkreślałam typowo utylitarnego charakteru „Zapisu”, wręcz przeciwnie, twierdzę, że ten dokument wykracza poza swoje ramy i może być różnie interpretowany. I kto wie, czy nie jest to najlepsze, co po mnie zostanie.

Ze względu na fakt, że nie był nigdy pokazany w odpowiednio obszernym wyborze, projekt Zofii Rydet pozostał owiany mitem. Właśnie to ma zmienić sympozjum towarzyszące wystawie „Zofia Rydet. Zapis, 1978-1990", przywracając „Zapis" do użycia, zarówno jako przedmiot szeroko rozumianej interpretacji, jak i teorii fotografii. Chodzi o to, by skontekstualizować i zinterpretować opus magnum Rydet z różnych punktów widzenia, otwierając je na dalsze dociekania. Sama twórczyni miała zresztą kłopot z zaklasyfikowaniem swojego dzieła, czy jest ono dziełem artystycznym, naukowym, a może przede wszystkim świadectwem czasu?

Należy jednak zaznaczyć, że „skontekstualizować i zinterpretować” nie powinno być odczytywane jako „zalegitymizować w polu sztuki”. Zofia Rydet wkroczyła w pole sztuki, lub fotografii artystycznej, z obszaru praktyk wernakularnych – Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego, które wydało inne istotne postaci, takie jak Jerzy Lewczyński. Tę genealogię traktujemy jako przypomnienie, że fotografii nie sposób definiować w czysto estetycznych kategoriach nie dokonując gwałtownego odcięcia szerszego kontekstu, w którym jest zanurzona. Właśnie dlatego uczestnicy sympozjum reprezentują szerokie spektrum podejść do fotografii: byśmy mogli spojrzeć na „Zapis\" nie tylko w kategoriach sztuki i historii fotografii, lecz także obiektu teoretycznego, który pozwoli nam powiedzieć więcej o fotografii jako praktyce społecznej i narzędziu poznania, jako technologii obrazowania i (wizualnym) sposobie myślenia, a także o roli fotografii w (re)konstruowaniu i (re)prezentowaniu innego, a także o znaczeniu prób zarchiwizowania świata.


PROGRAM:

8 stycznia 2016 (piątek)

15.30 - Sebastian Cichocki, Karol Hordziej – przywitanie gości i otwarcie konferencji
15.50-16.30 - Ewa Klekot, Między etnograficznością a kulturą materialną
16.40-17.20 - Abigail Solomon-Godeau, Artystka, dzieło, korpus i archiwum. Przemyśleć fotograficzną spuściznę Zofii Rydet
17.30-18.10 - Krzysztof Pijarski, Zobaczyć społeczeństwo, pokazać wspólnotę. „Fotografia socjologiczna" a „Zapis" Zofii Rydet
18.30-19.00 - Pokaz filmu Nieskończoność dalekich dróg Andrzeja Różyckiego

9 stycznia 2016 (sobota)

12.15 - Krzysztof Pijarski – przywitanie i otwarcie drugiego dnia
12.30-13.10 - Anna Beata Bohdziewicz Zofia Rydet na wyciągnięcie ręki
13.20-14.00 - Agnieszka Pajączkowska „Zapis Socjologiczny\". Praca w terenie
Przerwa obiadowa
15.30-16.10 - Regis Durand Zapisywać / opowiadać / myśleć
16.20-17.00 - Helen Petrovsky Badanie fotograficznego znaku
17.10-17.50 - Łukasz Zaremba Obrazy o obrazach
18.00-19.00 - Diaporama: Świat uczuć i wyobraźni Zofii Rydet

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: film spotkanie wykład