Teatralizacja życia w Wenecji w dobie Oświecenia. Wykład dr hab. Jarosława Kiliana

Wenecja w XVIII wieku stała się „salą balową”, „gospodą” i „lupanarem” Europy. Po­tężne ongiś państwo nostalgię za dawną świetnością leczyło festynami i karnawała­mi, a pamięć dawnych zwycięstw wskrzeszało w ceremoniach. Za paradą, karna­wałową maską, pudrem i makijażem tysiącletnia Najjaśniejsza Republika skrywała słabość i rozkład. Zmierzch cywilizacji weneckiej rozbłysnął rozwojem sztuk: mu­zyki, malarstwa, teatru. Życie codzienne przypominało kunsztowne przedstawie­nie i zamieniało się w widowisko, w którym widzowie byli jednocześnie aktorami występującymi przed samymi sobą.

Ale pod koniec stulecia Serenissima tonęła już w chaosie i wrzawie zorganizowanego przez siebie święta. Można postawić pyta­nie, dlaczego właśnie w chwili słabości politycznej ze zwielokrotnioną siłą wybucha w Wenecji zamiłowanie do rozrywek, karnawałów i świąt. Kto wykładał pienią­dze na regaty, fajerwerki, widowiska? Kto dbał o to, by nie zabrakło Wenecjanom igrzysk?

„Cywilizacja spektaklu” wytworzyła swoje własne decorum. Dzięki kształ­towanym przez stulecia obyczajom, instytucjom, prawom i atrybutom widowiska, ceremonie, publiczne oraz prywatne święta weneckie zyskały formę dzieła sztuki. Johann Wolfgang Goethe, choć urzeczony Wenecją, widział, że „laguny wypełnia­ją się z wolna mułem i nad bagnami unoszą się trujące opary (…). Wenecja, jak wszystko, co ogarniamy zmysłami, podlega władzy czasu”.

Wstęp na wykład jest wolny.

Zapraszamy do Pałacu na Wyspie!

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: wykład