Bolesław Śmiały | NIKT MNIE NIE ZNA. Wyspiański

"Bolesław Śmiały"
Podstawny/Semenowicz

W 1079 roku wybuchł w Polsce spór między władzą kościelną a świecką. W efekcie jeden z pierwszych polskich królów, Bolesław zwany Śmiałym, kazał zabić biskupa Krakowa Stanisława ze Szczepanowa. Za swoją zbrodnię zapłacił utratą korony i wygnaniem. Śmierć biskupa obrosła natomiast legendą, stając się orężem w relacjach kościoła z państwem. Przez kolejne stulecia na miejsce śmierci biskupa, podążały ludowe pielgrzymki, a przyszli królowie udawali się Skałkę, by św. Stanisław „udzielił” im błogosławieństwa, przebaczając czyn bolesławowy. Legenda byłaby zatem mitem założycielskim, który wytyczył szlaki polskiej historii? Mitem długu, który świat świecki spłaca Kościołowi? Wciąż tkwimy w odrętwieniu, bojąc się stanisławowej klątwy.

reżyseria: Maciej Podstawny
dramaturgia: Dorota Semenowicz
scenografia: Barbara Hanicka
muzyka: Kamil Tuszyński
wideo: Amadeusz Nosal

obsada:
Włodzimierz Dyła
Rafał Kosowski
Tomasz Nosiński
Filip Perkowski
Jakub Snochowski

WSTĘP WOLNY

NIKT MNIE NIE ZNA. WYSPIAŃSKI
Kolejną odsłonę cyklu czytań scenicznych NIKT MNIE NIE ZNA poświęcamy tekstom Stanisława Wyspiańskiego. Zasadą projektu jest inicjowanie dialogu oraz integrowanie pracy badawczej i poszukiwań artystycznych. Mamy poczucie, że właśnie w przypadku dramaturgii Wyspiańskiego, tak silnie splecionej z praktyką sceniczną autora, uruchamianie takiego dialogu może przynieść interesujące rezultaty. Niektóre teksty ujawniają wręcz niemożliwość zrozumienia ważnych aspektów twórczości Wyspiańskiego bez ich praktycznego przebadania z udziałem aktorów. Dotyczy to w szczególności rytmiki i muzyczności tekstów, ale także sfery obrazowania. Czytania sceniczne pozwolą uwzględnić te aspekty, co może odsłonić nowe sposoby rozumienia dzieł Wyspiańskiego i prowadzić do odnowienia jego obecności we obecności we współczesnej kulturze.

Proponujemy sceniczną lekturę sześciu tekstów, z jednym wyjątkiem niemal nieobecnych w teatralnym obiegu. To, co się wydarzy na scenie Instytutu Teatralnego, z pewnością dalekie będzie od filologicznej interpretacji i specjalistycznych sporów badaczy literackiej spuścizny. Za pomocą wybranych tekstów teatr objawi się jako medium zbiorowych afektów, przestrzeń, w której rozbrzmiewają dźwięki zbiorowej nieświadomości i daje się słyszeć Logos. Kobiecy głos i sadomasochistyczne pragnienia wspólnoty, relacja państwa i kościoła, gender, zmierzch Europy, kryzys uchodźczy, Wielka Wojna, śmierć: to, co jest w Polsce do myślenia.

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: teatr inne