Korzystasz z Internet Explorera 8 (lub starszego...)! W związku z tym:
- ta strona będzie prawdopodobnie wyświetlać się nieprawidłowo,
- najwyższy czas na aktualizację lub zmianę przeglądarki! ;)

reklama
reklama

Spotkanie wokół książki „Pośmiertne życie romantyzmu” Tomasza Platy

Spotkanie wokół książki „Pośmiertne życie romantyzmu” Tomasza Platy
📅 Data: środa, 10 maja 2017

⌚ Godzina rozpoczęcia: 19:00

📌 Miejsce: Warszawa - Śródmieście, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, ul. Jazdów 2 (pokaż na mapie)

Szczegółowy opis poniżej ⬇️
reklama


Polski romantyzm żyje czy umarł? Jeszcze trwa czy już przeszedł do historii? Na takie pytania zwykle odpowiadamy odruchowo: przecież Maria Janion tuż po 1989 roku ogłosiła kres dominacji paradygmatu romantycznego w polskiej kulturze. A zatem nasz romantyzm to trup, w dodatku mocno nieświeży. Problem w tym, że Janion została źle zrozumiana. By się o tym przekonać, wystarczy uważnie przeczytać jej teksty. Tomasz Plata w „Pośmiertnym życiu romantyzmu” tropi romantyczne ślady w rodzimej kulturze po ustrojowej transformacji. I znajduje je właściwie wszędzie, w retoryce każdego silniejszego środowiska. Wygląda na to, że bez romantyzmu wciąż sobie nie radzimy, wciąż potrzebujemy go jako punktu odniesienia w każdej publicznej rozmowie. Nie inaczej rozgrywa się ten dyskurs na wystawie „Późna polskość. Formy narodowej tożsamości po 1989 roku”, gdzie Tomasz Plata wystąpił w roli kuratora, konstruując rozbudowany esej wizualny. Narracja tego eseju oparta jest na intrygującym zestawieniu sztuk wizualnych z fragmentami przedstawień najwybitniejszych polskich reżyserów aktywnych po 1989 roku od Jerzego Jarockiego, Jerzego Grzegorzewskiego, Wojciecha Krukowskiego, przez Krystiana Lupę, Krzysztofa Warlikowskiego, Monikę Strzępkę, Jana Klatę, Michała Zadarę, po Martę Górnicką i Wojtka Ziemilskiego. Zaproszeni dyskutanci, prof. Dariusz Kosiński, Michał Zadara i dr Katarzyna Czeczot podejmą się próby prześledzenia po transformacyjnego życia paradygmatów polskiego romantyzmu. Wychodząc od książki Tomasza Platy „Pośmiertne życie romantyzmu”, będą starać się odpowiedzieć na pytanie, czy polski romantyzm żyje czy umarł.

Miejsce
Sala dyskusyjna z instalacją Julity Wójcik na wystawie „Późna Polskość. Formy narodowej tożsamości po 1989 roku”

Uczestnicy

dr Tomasz Plata
Dziekan Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Kurator wystaw i działań performatywnych (między innymi zrealizowanych wspólnie z zespołem Komuny//Warszawa projektów „RE//MIX”, „My, mieszczanie” oraz „Mikroteatr”). Autor książek „Andy Warhol w drodze do teatru” oraz „Być i nie być”. Redaktor licznych prac zbiorowych (między innymi „Strategie publiczne, strategie prywatne. Teatr polski 1990-2005”, „RE//MIX. Performans i dokumentacja”, „Akademia Ruchu. Teatr”). W latach 2011–2015 współtwórca galerii BWA Warszawa. Kurator Archiwum Akademii Ruchu.

dr Katarzyna Czeczot
literaturoznawczyni, feministka, adiunkt w Instytucie Badań Literackich PAN. Zajmuje się literatura i kulturą wizualną od Rewolucji Francuskiej do czasów współczesnych. Recenzje i artykuły publikowała m.in. w „n.paradoksie”, „Tekstach Drugich”, „Widoku”, „Notatniku Teatralnym”, „Czasie Kultury”, „Res Publice Nowej”. Współredaktorka „Encyklopedii Gender” (2014), autorka książki „Ofelizm. Romantyczne zawłaszczenia, feministyczne interwencje”.

Michał Zadara
Reżyser znany za innowacyjne podejście do polskiej klasyki, za konstruowanie skomplikowanych systemów inscenizacyjnych oraz za autorskie spektakle dotyczące konkretnego miejsca (n.p. Hotel Savoy w Łodzi, Muzeum Powstania Warszawskiego, Belweder w Warszawie). Studiował Teatr i Politykę w Swarthmore College, Oceanografie w Woods Hole, Reżyserię w Krakowie. Był asystentem lub współpracownikiem Małgorzaty Szczęśniak, Krzysztofa Warlikowskiego, Kazimierza Kutza, Jana Peszka, Armina Petrasa, Roberta Wilsona. Stworzył ponad 30 inscenizacji dramatycznych, operowych oraz multimedialnych m.in w teatrach: Wybrzeże w Gdańsku, Starym w Krakowie, Współczesnym we Wrocławiu, Narodowym w Warszawie, Współczesnym w Szczecinie, Maxim Gorki w Berlinie, HaBima w Tel Awiwie, Schauspielhaus w Wiedniu; Capitol we Wrocławiu, Collective: Unconscious w Nowym Jorku, Polskim w Bydgoszczy, Operze Wrocławskiej, Operze Narodowej, Muzeum Powstania Warszawskiego, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Laureat Paszportu Polityki w 2007 r. za „za imponującą aktywność twórczą i za przedstawienia przywracające wiarę w to, że teatr jest przestrzenią artystycznej wolności”. Autor filmów niezależnych i instalacji wideo. W 2012 roku na zamówienie Muzeum Powstania Warszawskiego wykonał mozaikę z 31 000 kamieni upamiętniającą cywilne ofiary Powstania Warszawskiego. Autor felietonów politycznych na link, współ-inicjator ruchu Obywatele Kultury, gitarzysta zespołu All Stars Dansing Band.

Moderacja
prof. Dariusz Kosiński
profesor w Katedrze Performatyki Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zajmował się historią i teorią sztuki aktorskiej XIX wieku („Sztuka aktorska Wandy Siemaszkowej”, Kraków 1997; „Sztuka aktorska w polskim piśmiennictwie teatralnym XIX wieku…”, Kraków 2003; „Dramaturgia praktyczna. Polska sztuka aktorska XIX wieku w piśmiennictwie teatralnym swej epoki”, Kraków 2005). W latach 2005-2008 kierował projektem badawczym „Polskie piśmiennictwo teatralne XIX wieku", którego efektem jest między innymi redagowana przez niego seria o tej samej nazwie (ostatnio opublikował w niej wybór pism teatralnych Józefa Kotarbińskiego). Przez kilka lat zajmował się badaniami nad swoistością polskiej tradycji teatralnej i performatywnej, czego efektem są książki „Polski teatr przemiany” (Wrocław 2007) oraz autorska synteza dziejów polskich przedstawień „Teatra polskie. Historie” (Warszawa 2010; nagroda Znaku Hestii im. Ks. Prof. J. Tischnera 2011; Nagroda Naukowa im. J. Giedroycia, 2012). Rozwija badania w kierunku analiz współczesnych przedstawień i dramatów społecznych, m.in. związanych z katastrofa smoleńską („Teatra polskie. Rok katastrofy”; Warszawa 2012). Odrębny przedmiot jego badań zajmuje twórczość i idee Jerzego Grotowskiego; jest autorem popularnej biografii artysty „Grotowski. Przewodnik” (Wrocław 2009), a niedawno wydał monografię poświęconą trzem z jego przedstawień z początku lat 60. Grotowski. „Profanacje” (Wrocław 2015). Od kwietnia roku 2014 jest zastępcą dyrektora Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Jest także wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych oraz przewodniczącym Komisji Artystycznej Konkursu na Wystawienie Dzieł Polskiej Literatury Dawnej „Klasyka Żywa".

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: spotkanie
reklama

Inne wydarzenia / informacje / polecane miejsca w Warszawie

reklama
📧 Zapisz się na newsletter 📧