Korzystasz z Internet Explorera 8 (lub starszego...)! W związku z tym:
- ta strona będzie prawdopodobnie wyświetlać się nieprawidłowo,
- najwyższy czas na aktualizację lub zmianę przeglądarki! ;)

reklama
reklama

Szczeliny istnienia - Sylwia Hanff solo butoh. Premiera

Szczeliny istnienia - Sylwia Hanff solo butoh. Premiera
📅 Data: piątek, 21 września 2018

⌚ Godzina rozpoczęcia: 19:00

📌 Miejsce: Warszawa - Śródmieście, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego Jazdów 1 (pokaż na mapie)

Szczegółowy opis poniżej ⬇️
reklama


SYLWIA HANFF/TEATR LIMEN BUTOH
SZCZELINY ISTNIENIA.

Koncepcja, choreografia, taniec butoh: Sylwia Hanff
Muzyka: Pierre Boeswillwald
Reżyseria świateł: Roman Woźniak
Kostium: Monika Moskwa

„Szczeliny istnienia” to solo Sylwii Hanff z muzyką elektroakustyczną-akusmatyczną autorstwa wybitnego francuskiego kompozytora Pierre’a Boeswillwald’a. Artyści spotkali się w 2017 na międzynarodowym festiwalu EN CHAIR ET EN SON pod Paryżem, na którym realizowali wspólny performance „Zmierzch opuszczonych miast”. Po zakończeniu tamtego projektu Pierre Boeswillwald zaproponował skomponowanie utworu specjalnie dla warszawskiej tancerki butoh.

Część I. Yohaku
Cześć II. Horyzont zdarzeń
Część III. 6,6 miliardów Słońc

BLACK SUN

Imagine the Abstract
being played in the G major
deep space black with flashes of darker
blackness pornographic obscenity
imagined experienced totality
Blackness light-years
Between stars

yourself suspended
worship
nothing at all in deep
space

An exhausted sun slow painless
death moved around
like clouds passing across the moon
meaning
from them

The cold of interstellar
space. Abstract
Non-Euclidean geometries. Voices green, purple, red.
The universe sent into reverse. Apocalypse postponed
Time running backwards
overwhelmed

[Poezja Znaleziona/Black-out poetry - Sylwia Hanff]

"Po ponad 20 latach tańczenia, nieustannie zadaje sobie pytanie o butoh. Czy można tańczyć butoh w taki sposób jak kiedyś? Czym miałoby być Nowe Butoh i czy w ogóle jest możliwe? Szukam odpowiedzi wracając do początków, mając oczywiście świadomość, że powtórzenie nie jest możliwe.

Muzyka elektroakustyczna ma dla mnie szczególne znaczenie i fascynuje mnie od zawsze. Przestrzeń dźwiękowa stanowiąca niezależne uniwersum. Wchodzę w ten równoległy świat i daję się pochłonąć.

Tytuł pochodzi z książki J. Brach-Czajny: „Wniknięcie. To, co niewidoczne, ukryte bywa w szparach, szczelinach, pęknięciach prowadzących w głąb, pod powierzchnię, na drugą stronę rzeczywistości. Tej samej jednak. [...] Patrząc nie tylko wydobywamy obserwowaną rzeczywistość, ale również budzimy.” [J.Brach-Czajna, „Szczeliny istnienia”, Wydawnictwo eFKa 2006.]. Chyba najlepiej oddaje istotę butoh. Yohaku to „pusta przestrzeń” w sztuce japońskiej (ikebana, malarstwo). Butoh jest poddaniem „woli zrozumienia” i praktykowaniem mistyki istnienia. Wynika z pokory wobec Nieznanego, Nienazywalnego, Nie-obecnego. Stąd 6.6 miliardów Słońc- masa czarnej dziury. Ma ona krawędź nazywaną horyzontem zdarzeń.

Spektakl powstał również z inspiracji moim doświadczeniem podczas zeszłorocznej podróży do Japonii. Doświadczeniem tego, co Inne, które poprzez dźwięk zawłaszczało moją świadomość, powodując transgresję i zapadanie ciała-umysłu w niezwykłe Śnienie." [S.H.]

PROJEKT WSPÓŁFINANSOWANY PRZEZ M. ST. WARSZAWA
Podziękowania dla Centrum „Łowicka” za udostępnienie sali na próby.

WSTĘP WOLNY, ILOŚĆ MIEJSC OGRANICZONA
Rezerwacja bezpłatnych zaproszeń przez stronę Instytutu Teatralnego -> link

BUTOH - kontrkulturowa forma współczesnego tańca, która narodziła się w Japonii na przełomie lat 50 i 60 XX w. Zrywa z kanonami tradycyjnej sztuki, nie tylko japońskiej. Inspiracją były też ekspresjonizm, koncepcja teatru okrucieństwa Antonin'a Artaud'a, filozofia Nietzsche’go, pisma Bataille’a, twórczość Genet’a. Odwołuje się do ludowej estetyki brzydoty, sam w sobie jest rytuałem wyzwalającym wewnętrzną energię i eksplorującym mroki podświadomości. Z premedytacją ukazuje zakazane dotąd obszary życia. Butoh to taniec, którego istotą jest poszerzona percepcja ciała wyzwolonego z automatyzmów codzienności, poszukiwanie tego, co autentyczne w ciele, tajemniczego piękna, otwarcie na kontakt z Jaźnią i jedność Uniwersum w jego wiecznym cyklu życia i śmierci. Butoh jest stanem jedności umysłu-ciała umożliwiającym subtelne odczuwanie świata wewnętrznego i zewnętrznego, to czyste doświadczenie zmieniających się stanów istnienia. Tancerz, istniejąc na krańcach czasu, otwiera przestrzeń, w której ujawniają się rzeczy niewidzialne.

Sylwia Hanff - pionierka i najbardziej rozpoznawalna tancerka butoh w Polsce. Uczyła się u największych mistrzów butoh (Ko Murobushi, Daisuke Yashimoto, Carlotta Ikeda, Yoshito Ohno oraz Atsushi Takenouchi, Tadashi Endo, Ken Mai, Kan Katsura i inni); performerka teatru fizycznego, instruktorka improwizacji tańca i symboliki ciała, nauczycielka jogi i medytacji; tańca współczesnego i orientalnego uczyła się na wielu międzynarodowych festiwalach i warsztatach tańca w Polsce, Niemczech i Wielkiej Brytanii; brała udział w międzynarodowych projektach tanecznych; była aktorka zespołu Warszawskiego Teatru Pantomimy, 10 lat współpracowała z Teatrem Narodowym i Operą Narodową; współpracuje z teatrami fizycznymi i eksperymentalnymi; mgr filozofii UW; menadżerka kultury – od wielu lat organizuje wydarzenia butoh; od kilkunastu lat prowadzi warsztaty pracy z ciałem i medytacji w ruchu. Od 2002 r. prowadzi Teatr Limen Butoh, stworzyła 18 autorskich spektakli solowych i zespołowych oraz wiele etiud i improwizacji. Została opisana w książce „Obecni ciałem. Warsztat polskich tancerzy” Magdaleny Zamorskiej i The Body Revolving Stage. New Dance in New Poland, Jadwigi Majewskiej. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. link FB link

Pierre Boeswillwald - francuski kompozytor, pionier muzyki elektroakustycznej; urodził się we Francji w 1934 roku, kształcił się w zakresie muzyki elektronicznej (m. in. studia u P. Schaeffera w Konserwatorium Paryskim oraz GRM), sztuk wizualnych i teatru. W 1954 roku rozpoczął swoje pierwsze eksperymenty w zakresie muzyki dla teatru. Pracował z wieloma reżyserami i instytucjami (Blin, Sorano, Lavelli, Bataille, Maréchal, Comédie Française, Festival de Gavarnie). W kolejnych latach zrealizował szereg „ścieżek dźwiękowych” (około 300) m.in. dla Centrum Pompidou, Sigma Bordeaux, Avignon, CRA. Uprawiał elektroakustyczną improwizację w ramach grupy bezpośredniej ekspresji N Chateauvallons i Opus Christian Clozier Alain Savouret i Jacques Lejeune. Był członkiem Artam (warsztat badań technologii przetwarzania dźwięku). Założył Nicole Lachartre CACL (stowarzyszenie współpracy instrumentalistów i kompozytorów) oraz – wraz z kompozytorem Éric Mulard - Studio Delta p La Rochelle. Jest członkiem założycielem i prezesem francuskiej federacji ICEM-UNESCO; członek Towarzystwa Inżynierii audio NY i Międzynarodowej Akademii Muzyki Elektroakustycznej w Bourges. Przez wiele lat nauczał kompozycji muzycznej (Pantin, Evry, IMEB, IRCAM, Lille University, Institut de la marionnette). Założył MEA Plessi Robinsson Bourges i Amiens gdzie nauczał od 1983 do 2002 roku.

Dr hab. Roman Woźniak - Rzeźbiarz, autor instalacji, scenograf i reżyser teatralny, animator kultury a także dyrektor artystyczny Teatru Academia. Urodzony 30 sierpnia 1952 roku w Płocku studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uzyskał dyplom w pracowni prof. Jerzego Jarnuszkiewicza. Od lat 80-tych pracuje jako pracownik dydaktyczny, ASP na Wydziale Rzeźby oraz w Katedrze Scenografii, a od kilku lat także prowadzi zajęcia ze scenografii oraz reżyserii barwy i przestrzeni w Wyższej Szkole Artystycznej. Na przełomie 1980/1981 roku pełnił funkcję kierownika Galerii Repassage- warszawskiej galerii sztuki współczesnej, która stanowiła jedno z najważniejszych ognisk
odłamu kontrkulturowego polskiej neoawangardy lat 70. XX wieku. W latach siemdziesiątych zaczął tworzyć spektakle plastyczne i teatralne a w 1993 roku wraz z Marcinem Jarnuszkiewiczem założył niezależny Teatr Academia. Prace Romana Woźniaka znajdują się w Muzeum Sztuki w Łodzi a także w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Monika Moskwa - niegdyś tancerka, obecnie choreografka i kostiumografka, którą zawsze inspirowały muzyka i obrazy, ferie kształtów i kolorów. Na pewnym etapie twórczości poczuła potrzebę dopełnienia kreacji choreograficznych kostiumami, a z czasem kostium stał się pierwszą wizją, impulsem do tworzenia reszty. Profesjonalnie Studentka Wyższej szkoły artystycznej w Warszawie na wydziale malarstwa o specjalizacji kostium i rekwizyt sceniczny. Ma za sobą kilkanaście dużych projektów w ramach uczelni i setki zrealizowanych w ciągu 25 lat działalności artystycznej

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: teatr inne
reklama

Inne wydarzenia / informacje / polecane miejsca w Warszawie

reklama
📧 Zapisz się na newsletter 📧