Spacerownik Teatralny | TEATROWISKA WARSZAWSKIE

Spacerownik Teatralny to projekt towarzyszący obchodom 250-LECIA TEATRU PUBLICZNEGO W POLSCE, których koordynatorem jest Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.

TEATROWISKA WARSZAWSKIE - spacer pilotażowy
(zbiórka o godzinie 13:00 pod Pomnikiem Powstania Warszawskiego)


Teatr Narodowy | plac Krasińskich | Dziś stoi tu Pomnik Powstania Warszawskiego

TN mieścił się tu latach 1779–1833. Na tej scenie pracował przez całe życie Wojciech Bogusławski i tu trzykrotnie sprawował dyrekcje. W tym teatrze miały wówczas miejsce prapremiery klasycznych utworów – Cud mniemany, czyli Krakowiacy i górale Bogusławskiego czy Powrót posła Niemcewicza.


Collegium Nobilium | Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza ul. Miodowa 22/24

Zbudowany w latach 1743–1750 wg projektu królewskiego architekta Jakuba Fontany teatr konwiktowy był ważnym elementem kształcenia szkoły zakonu pijarów Collegium Nobilium. W miejscu i na wzór sceny zburzonej podczas II wojny w latach 1989–1999 odbudowano teatr, który służy studentom AT.


Teatr Nowości / Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego | Dziś stoi tu kolonia mieszkaniowa miedzy ulicami Długą, Miodową i Schillera

Otwarty w 1901 roku był siedzibą zespołu operetki i farsy Teatrów Warszawskich. Od 1921 roku Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego. W latach 1924–1926 kierowany przez Leona Schillera oraz Wilama Horzycę, Andrzeja Pronaszkę i Aleksandra Zelwerowicza stał się najciekawszą sceną teatralną międzywojennej Polski.


Teatr Marywil / Nowości / WIKT | ul. Bielańska 5

Działał tam od 1918 – pod różnymi nazwami Stołeczny, Marywil, Nowości. Zmieniali się przedsiębiorcy, zmieniały nazwy. W latach 1930-39 działały tam teatry żydowskie. Grał tu m.in. Jung Teater Michała Wejcherta. W sierpniu 1939 roku powstał tu Warszawski Żydowski Teatr Artystyczny – WIKT Idy Kamińskiej i Zygmunta Turkowa.


Qui pro Quo / Jung Teater | ul. Senatorska 20

W latach 1919–1931 w podziemiach luksusowej, handlowej Galerii Luxenburga (pozostałością zadaszonej promenady jest ulica Canaletta) swą siedzibę miał najsłynniejszy kabaret literacko-rewiowy międzywojennej Warszawy, „kochana, stara buda” – Qui Pro Quo. Kabaret celował w satyrze politycznej, szmoncesie i parodii. Po 1932 roku grał tu Jung Teater – awangardowy teatr żydowski.


Momus | ul. Wierzbowa 9

W restauracji „Oaza”, w latach 1908-1910, działał pierwszy w Warszawie kabaret literacki założony przez Arnolda Szyfmana. Wśród autorów byli klasycy twórczości kabaretowej: Adolf Nowaczyński, Leon Schiller, Tadeusz Żeleński-Boy. Wśród przebojów Momusa były m.in. piosenki Dymek z papierosa i Peleryna. Nazwa nawiązywała do tytułu pisma humorystycznego, jednego z pierwszych w Europie, wydawanego w roku 1820 przez aktora Teatru Narodowego, wybitnego komika, Alojzego Fortunata Żółkowskiego (ojca).


Plac Teatralny | Teatrowisko dawnej Warszawy: Teatr Wielki, Teatr Rozmaitości / Teatr Narodowy, Reduta / Teatr Nowy

Teatr Wielki otwarto w 1833 roku – rozkazem cara zabroniono używania pierwotnej nazwy, Teatr Narodowy. Z początkiem XX wieku stał się siedzibą opery. Od 1836 roku w zachodnim skrzydle działała mniejsza scena, Teatr Rozmaitości – w 1924 roku przemianowany na Teatr Narodowy. W latach 1919–1925 w Salach Redutowych działa Reduta Juliusza Osterwy, zespół który zrewolucjonizował metody pracy w polskim teatrze i wywarł ogromny wpływ na jego rozwój. Później, w latach 1928 – 1939 w Salach mieścił się Teatr Nowy, kameralna scena Narodowego, specjalizująca się w dramacie współczesnym.


Teatr Letni | Ogród Saski

Otwarty w 1870 roku drewniany gmach służył latem, gdy ze względu na upały zamykano Teatr Wielki i Teatr Rozmaitości. Zbudowany tymczasowo przetrwał ostatecznie siedem dekad, spłonął we wrześniu 1939 roku. Grano tu lekki repertuar – operetki, komedie, farsy.


Teatr w Pałacu Radziwiłłowskim | ul. Krakowskie Przedmieście

Pałac Radziwiłłowski – obecnie Pałac Prezydencki – w latach 1774–1778 był tymczasową siedzibą narodowego teatru publicznego. Tu Wojciech Bogusławski debiutował jako aktor. Przez kolejne lata sala teatralna do 1818 roku służyła aktorom polskim, niemieckim i francuskim.


Teatrzyki ogródkowe | wzdłuż ulicy Królewskiej

W 1868 roku otwarto pierwszy warszawski teatrzyk ogródkowy „Tivoli”. Teatrzyki nazwę wzięły od ogródków piwnych, przy których je zakładano. Były reakcją na zakaz organizowania prywatnych przedstawień w zamkniętych salach. Przy Królewskiej działały: „Tivoli” (1868–1876, pod nr 23), „Alkazar” (1876–1880, pod nr 7) i „Arkadia, potem „Nowe Tivoli” (1877–1882, pod nr 37). W miejsce Alkazara w 1881 roku powstała czwarta scena teatrów rządowych – Teatr Nowy, który miał być konkurencją dla prywatnych teatrów, był więc królestwem podkasanej muzy, rewii i kabaretu. Gmach stał na terenie ogrodu pałacu Krasińskich.


Teatr Żydowski | ul. Królewska 13

Po II wojnie przy ul. Królewskiej 13 w dawnej siedzibie Instytutu Propagandy Sztuki – działały dwa teatry. Najpierw po 1949 roku Teatr Domu Wojska Polskiego. Następnie, w latach 1955–1970 była to pierwsza siedziba Teatru Żydowskiego im. Ester Rachel Kamińskiej. Teatrem od założenia do przymusowej dymisji i emigracji w 1968 roku kierowała wybitna aktorka i reżyserka Ida Kamińska.


Operalnia | róg ulic Królewskiej i Marszałkowskiej

Pierwszy samodzielny gmach teatralny w dziejach Polski wzniesiony w 1725 roku z inicjatywy króla Augusta II. Mógł zmieścić ok. 500 widzów. Występowały tu zespoły zagraniczne, najczęściej operowe. 19 listopada 1765 roku za sprawą króla Stanisława Augusta Poniatowskiego została tu wystawiona komedia Natręci Józefa Bielawskiego, którą przedstawił pierwszy stały zespół polskich aktorów, rozpoczynając w ten sposób działalność polskiego teatru narodowego.


Teatr Żydowski im. Ester Rachel i Idy Kamińskich | plac Grzybowski 12/16

Teatr Żydowski działający w Warszawie od 1955 jest spadkobiercą licznych scen żydowskich działających przed wojną. Patronkami teatru są wybitne aktorki, matka i córka, Ester Rachel i Ida Kamińskie. W siedzibie przy placu Grzybowskim teatr mieści się od 1970 roku. Od 1969 do śmierci w 2014 teatrem kierował Szymon Szurmiej, aktor i reżyser. Obecnie teatr gra w jidysz i po polsku.


Plac Defilad 1 | Teatrowisko współczesne: Teatr Dramatyczny miasta stołecznego Warszawy, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Teatr Lalka, Teatr 6 piętro

Od roku 1955 w PKiN pracują trzy teatry. Teatr Dramatyczny (obecna nazwa od 1957 roku) był jedną z najważniejszych scen w Polsce, tu odbyły się prapremiery ważnych polskich dramatów: Iwona, księżniczka Burgunda Gombrowicza (1957), Policja Mrożka (1958), Kartoteka Różewicza (1960). Teatr Lalka to teatr, którego rangę tworzyli Janina Kilian-Stanisławska, Jan Wilkowski czy Adam Kilian. Teatr Studio to scena eksperymentalna stworzona przez Józefa Szajnę w 1972 roku (wcześniej teatr nosił nazwę Klasyczny). Od 2009 działa w PKiN prywatny Teatr 6 piętro Michała Żebrowskiego i Eugeniusza Korina.


Spacer poprowadzi Paweł Płoski.

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: spacer